De prikborden in de gangen van het regeringspaleis (het Casa Rosada) vormen het domein van de peronisten. ”Peron komt altijd terug” valt er op posters te lezen. Peron is de demagogische president van 1946-1955 en zijn peronistische erfenis kent veel politieke schakeringen. Kirchner behoort tot de gematigde peronisten. Hij komt uit de zuidelijke provincie Santa Cruz en won in 2003 de verkiezingen.Zijn aantreden volgde op de enorme crisis, die eind 2001, begin 2002 was uitgebroken. Het geld devalueerde met 75 procent toen de Amerikaanse dollar werd losgekoppeld van de peso. Spaargelden gingen in rook op. De inflatie steeg tot ongekende hoogte. Er braken rellen uit waarbij doden vielen. Afbetaling van schulden aan onder meer het IMF werd gestaakt.

Kirchner wilde orde op zaken stellen door middel van een strenge fiscale discipline. Onder zijn leiding verbeterden de economische omstandigheden. „De regeerbaarheid van Argentinië is door deze president aanzienlijk versterkt”, aldus de Nederlandse ambassadeur in Buenos Aires, R. J. van Houtum.

De laatste drie jaar groeide de Argentijnse economie met 9 procent. De werkloosheid daalde en er heerst meer budgettaire zekerheid.

Toch is dat geen reden tot zorgeloosheid. De inkomensverdeling oogt somber. De kloof tussen arm en rijk is in het land behoorlijk vergroot. Duizenden mensen die voor de crisis goed konden rondkomen, weten zich tot de bedelstaf veroordeeld. Wie ’s avonds door Buenos Aires loopt, ziet het leger van nieuwe armen massaal te voorschijn komen: de ”cartoneros” die het papier en karton uit het afval verzamelen en daar een inkomen mee verdienen.

De Argentijnse regering houdt de begroting en het inflatiespook nauwlettend in de peiling. Het is daarom dat Kirchner op micro-economisch niveau steeds vaker ingrijpt, wat hem niet in dank wordt afgenomen. De agrarische sector is bijvoorbeeld gepikeerd over Kirchners exportverbod op vlees. Kirchner wil de prijs van vlees verlagen, zodat ook voor het groeiende leger van arme mensen een bieflapje is weggelegd.

Dat mag op zich dan een nobel en sociaal streven zijn, maar daarmee helpt Kirchner wel de exportsector naar de knoppen, luidt de kritiek. Argentiniës op een na grootste inkomstenbron is de landbouw (65 procent). Vleesfabrieken liggen al stil. „Als hij zo doorgaat is er straks geen koe in het land meer te vinden”, aldus verontruste agrariërs.

Paul Lebeck is eigenaar van een boerenbedrijf van 4000 hectare. „Dit land heeft heel hard investeerders nodig. Investeringen creëren werkgelegenheid en bieden het hoofd aan inflatie”, vertelt hij. „Kirchner schrikt ze echter af. Er is geen enkel vertrouwen. Zijn optreden werkt demotiverend.”

Lebeck verwijt het Kirchner dat hij alleen maar bezig is met zijn herverkiezing van april 2007. „Hij voert een kortetermijnbeleid. Ik kan bij hem geen enkele visie bespeuren, terwijl dit land gebaat is bij een degelijke politiek op de lange termijn. Het gaat immers om de toekomst van Argentinië.”

Kirchner is rebels, grillig, autoritair en kan slecht luisteren, weet een zakenman. Bovendien knoopt hij vriendschappelijke banden aan met de foute mensen in Latijns-Amerika: onder wie Hugo Chavez van Venezuela, de man die de Nederlandse Antillen zou willen aanvallen.

De eigenschappen waarmee Kirchner mensen van zich vervreemdt, maakt hem bij anderen juist populair. Dwaze Moeders, Dwaze Grootmoeders en tal van mensenrechtenorganisaties zijn ingenomen met hun president.

Volgend jaar zijn er weer presidentsverkiezingen, waarbij Kirchner voor de tweede keer kandidaat staat. De stemmen van de 15 miljoen inwoners van Buenos Aires zijn belangrijk. Kirchner doet zijn uiterste best om zich in het hoofdstedelijke bolwerk strategisch te positioneren.

Een van zijn rivalen blijkt nota bene zijn eigen echtgenote Cristina Fernandez, een vrouw die voor de macht gaat. De volgende grap doet de ronde: als Kirchner wordt herkozen en zijn vrouw daarna voor twee termijnen gaat, zit Argentinië tot 2020 opgescheept met een Kirchnerdynastie…

Het weekblad Noticias meldt in het jongste nummer dat alleen een scheiding dat kan verhinderen. Sinds Cristina de ogen begerig op het Casa Rosada heeft laten vallen, schijnen de kibbelarijen tussen beide echtelieden steeds ernstiger vormen aan te nemen.