H. vermoordde zijn gezin in zijn woning in de nacht van 6 op 7 april vorig jaar. Hij begroef hun lichamen in de bossen bij het Brabantse Alphen-Chaam. Na de moorden gaf H. zijn gezinsleden als vermist op.Tien dagen later arresteerde de politie Richard H. als verdachte, onder meer na de vondst van bloedsporen bij de woning en in de auto van H. Na zijn arrestatie bekende H. Hij bleek er verschillende dubbellevens op na te houden, gevuld met buitenechtelijke affaires.

Een relatie met een Poolse ”webcamgirl” kostte zijn gezin het leven. H. wilde de vrouw per se thuis ontvangen. Om dat mogelijk te maken, ruimde hij zijn vrouw en kinderen uit de weg.

Uit het zeer uitvoerige vonnis blijkt overduidelijk dat ook de Haagse rechtbank de haren te berge zijn gerezen bij de behandeling van het dossier. Rechtbankvoorzitter R. Elkerbout noemde de moorden „gruwelijk” en „uiterst lafhartig”, „bruut en volstrekt zinloos”, getuigend van een „volkomen gebrek aan respect voor de waarde van het menselijk leven”, gepleegd uit het oogpunt van „puur eigenbelang.” Het leed dat de nabestaanden is aangedaan, omschreef Elkerbout als „onbeschrijflijk en onherstelbaar.”

Een levenslange gevangenisstraf wordt in de regel opgelegd met vergelding en beveiliging van de samenleving als criteria. De kans op herhaling lijkt in het geval van Richard H. klein, zo heeft de rechtbank op basis van gedragskundige rapportages vastgesteld, dus beveiliging van de samenleving is niet aan de orde. Toch is levenslang in deze zaak onontkoombaar, vindt de rechtbank, gezien de uitzonderlijke ernst van de misdrijven, het leed dat de naaste familie van de slachtoffers is aangedaan en de schok die de moorden in de samenleving hebben veroorzaakt.

De rechtbank gelooft niet dat het handelen van H. is ingegeven door „opeenvolgende beslissingen”, zoals hij heeft doen voorkomen. Het complex aan lugubere en sinistere feiten heeft de rechters tot de slotsom gebracht dat H. „uitvoering heeft gegeven aan een gericht en vooraf goed doordacht plan zijn gezin uit de weg te ruimen, de lichamen te begraven en de sporen uit te wissen”, zodat hij zijn Poolse vriendin thuis kon ontvangen „en na haar vertrek het dwaalspoor van een vermissing uit te zetten om te voorkomen dat de gruwelijke waarheid over zijn misdrijven aan het licht zou komen.”

De rechters rekenen het H. ernstig aan dat hij lang heeft geprobeerd de waarheid te verdoezelen. Weliswaar viel hij na tien dagen door de mand, maar in zijn eerste, bekennende verklaringen liet hij bepaald niet het achterste van zijn tong zien. Rechter Elkerbout benadrukte dat het 81 dagen heeft geduurd alvorens H. zijn relatie met de Poolse opbiechtte, nadat hij daarmee door de politie was geconfronteerd. Ook tijdens het vorig jaar begonnen strafproces is H. zijn verklaringen blijven herzien.

Het wrede raffinement waarmee H. zijn daad heeft uitgevoerd, bleek vrijdag nogmaals goed uit de uit 38 paragrafen bestaande bewijsoverwegingen die in het vonnis zijn opgenomen. H. sloeg zijn vrouw Claudia met een honkbalknuppel op het hoofd, terwijl zij in het echtelijk bed lag te slapen. Vervolgens wurgde hij haar.

Daarna begaf hij zich naar de slaapkamers van zijn dochtertjes om hen, eveneens in hun slaap, te wurgen. Het lichaam van Claudia werd door H. ingetaped, opgevouwen en in vuilniszakken verpakt. Behalve een paar scheppen nam H. een knuffel van een van zijn dochtertjes mee, teneinde die in het door hem gedolven graf te leggen. De knuffel is nooit teruggevonden.