Dat zei ds. N. den Ouden, predikant van de Nederlandse hervormde gemeente (in hersteld verband) te Genemuiden, zaterdag op de toogdag in Rijssen van mannenverenigingen van de classes Noord, Oost en Noord- Veluwe van de Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk.„De kerk is wat van de Heere is”, aldus ds. Den Ouden, „wat Hem toebehoort. De kerk is het wettig eigendom van de Heere. Hij heeft Zich een gemeente verkoren, afgezonderd tot Zijn dienst. De wereld is de wereld die in het boze ligt. Als de kerk kerk is, zal zij de wereld haten. Degenen die tot de wereld behoren, zullen met de wereld ten onder gaan. Vriendschap met de wereld is vijandschap tegen God.”

Wat van de wereld is, kenschetste de Genemuider predikant -met de apostel Johannes- als wellust, hebzucht en hoogmoed. Wellust, in de vorm van verseksualisering, dringt ook de kerk binnen, constateerde hij. De predikant noemde het schrikbarend hoe daar door jongeren over wordt gedacht. Hebzucht komt eveneens heel dichtbij, wellicht onder een bepaalde reformatorische code. Ook hoogmoed behoort tot de wereld, misschien wel getooid in het gewaad van nederigheid.

Ds. Den Ouden riep de vele belangstellenden ertoe op niet volgens het patroon van de wereld te denken, maar naar de wil van God. „De wereld in de kerk is begonnen in het paradijs en zit in ons hart. Maar er komt een scheiding tussen de wereld en de kerk. Want al wat uit God geboren is, overwint de wereld. Dat gebeurt waar de mens wedergeboren wordt.”

Ds. B. Reinders, predikant van de Nederlandse hervormde gemeente (in hersteld verband) te Harskamp, sprak over ”De kerk in de wereld”. „Waar de wedergeboorte gemist wordt in de kerk, is de kerk een lichaam zonder ziel”, zei hij, aansluitend bij de slotwoorden van ds. Den Ouden.

In zijn toespraak legde ds. Reinders de nadruk op het ambt aller gelovigen. Hij noemde dit het belangrijkste ambt. „Er is een nauwe band tussen Christus en de christen. Een christen is een medegezalfde. In de kerk kan veel uitwendige heiliging zijn, maar er moet inwendige heiliging zijn. Als die er niet is, is het de wereld in de kerk. We moeten levend gemaakt worden. Dat is de kerk in de wereld.”

De taak die de kerk in de wereld heeft, is volgens hem een biddend leven te leiden. De opdracht van de kerk in deze wereld is de verkondiging van het Evangelie. „De boodschap die in de kerk weerklinkt, hoort ook buiten de kerk te klinken. De kerk in de wereld moet de boodschap voor de wereld niet aanpassen.”

De predikant vergeleek de kerk met een schip op het water. „Er hoort geen water in het schip. Wij hebben wel water in het schip van de kerk gedaan. Die kerk zal zinken en we moeten oppassen dat we niet meezinken. De kerk in de wereld moet zich afscheiden van de wereld en van hen die op een dwaalspoor zijn terechtgekomen. De kerk behoort een eenheid te zijn, maar niet buiten de waarheid om.”

In zijn openingswoord had ds. J. C. den Ouden, predikant van de Nederlandse hervormde gemeente (in hersteld verband) te Rijssen, gesproken over Psalm 119, waar David spreekt over het verkleefd zijn aan het stof en over het vastkleven aan Gods getuigenis. De predikant noemde dit het kenmerk van een christenleven. „Het is een smal pad waarlangs een christen door deze wereld gaat.”