Met veel tamtam lanceerde de overheid onlangs in Den Haag een antiterreurcampagne. Via televisie- en radiospotjes en een huis aan huis bezorgde folder krijgen burgers tips ter voorkoming van een aanslag. Zo luidt het advies alarm te slaan bij haatzaaiende websites en verdachte pakketjes onverwijld te melden bij de autoriteiten.Goed te volgen, tot dusver.

Opvallend onderdeel van de campagne, die bijna 5 miljoen euro kost, is een ”buttonactie”. Via de website www.nederlandtegenterrorisme.nl kunnen mensen een button aanvragen. Daarop staat je naam, gevolgd door de woorden ”tegen terrorisme”. Zo kan de burger zijn „betrokkenheid bij de bestrijding van terrorisme laten blijken.” Vul je naam op de website in en je krijgt de button gratis thuisbezorgd.

Is dit nou het ultieme wapen tegen terreur?
Judith Sluiter, woordvoerder van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb): „We organiseren deze buttonactie om de strijd tegen terreur te personaliseren. Dus: Judith tegen terrorisme. Johannes tegen terrorisme. Natuurlijk zijn veruit de meeste Nederlanders tegen terrorisme. Dat gevoel willen we op de een of andere manier in de campagne tot uiting laten komen.”

Toch wat koddig. Zo’n button past meer bij acties als ”ik wil meer huismussen in de straat”.
„Het is een kwestie van smaak. Deze actie is geen hoofdzaak, maar een klein onderdeel van de campagne.”

Kinderyoga
We leven in jachtige tijden. Daarom denkt Linda Peelen uit Vianen er goed aan te doen kinderyoga aan te bieden. Sinds kort doet de jeugd allerlei oefeningen op haar praktijk.

Kinderyoga?
„Het gaat er eigenlijk om dat de kinderen een goede verbinding tussen lichaam en geest krijgen”, licht Peelen toe. „De bedoeling is vooral dat ze plezier hebben. Door bijvoorbeeld ontspanningsoefeningen werken we aan meer zelfvertrouwen.”

Is dit hersenspoelen?
„Absoluut niet. Door bijvoorbeeld ademhalingstechnieken willen we bereiken dat de kinderen zich lekker ontspannen. Ze krijgen ook inzichtkaarten. Daar staat bijvoorbeeld op: Ik ben goed zoals ik ben. En: Ik ben mooi vanbinnen en vanbuiten.”

Kunt u die kinderen niet beter lekker laten voetballen?
„Sommige kinderen houden daar niet van. Ons doel is om de kinderen een lekker uurtje van rust ontspanning te geven. Zodat ze lekker in hun vel zitten.”

Kruisje
Steeds gekleurder en gekleurder werd de Amsterdamse wijk De Baarsjes. Kerken verdwenen, moskeeën kwamen. Het witte kruis aan de Baarsjesweg -symbool voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog- trotseerde elke verandering. Het bleef hét monument waar het stadsdeel op 4 mei ’s avonds herdenkt.

Door de nieuwbouw van de Westermoskee veranderde de omgeving van het oorlogsmonument in een grote bouwput. Een oplossing was snel gevonden: het kruis werd tijdelijk verplaatst naar de De Visserschool aan het Columbusplein. Vanuit de Amsterdamse wijk gingen toen stemmen op het kruis nu maar voorgoed uit De Baarsjes te laten verdwijnen. De raad van het stadsdeel ging akkoord.

„Het 4-5 meicomité is verbreed tot tien, twaalf organisaties”, aldus woordvoerster Joke Padmos van het stadsdeel. „Joden, Marokkanen en Turken; iedereen deed mee. Na verloop van tijd begon iedereen een gemeenschappelijk monument te missen. Daarop is het comité met ieders instemming op zoek gegaan naar een ander voor iedereen herkenbaar symbool, waarbij alle slachtoffers van willekeurig welke oorlog konden worden herdacht.”

Veteranen uit het hele land begonnen zich te roeren, zodra bekend werd dat het kruis uit De Baarsjes zou verdwijnen. De raad van het stadsdeel keerde daarop ijlings op zijn schreden terug.

Waarom heeft u niet vanaf het begin gezegd: dit monument moet blijven?
„Misschien is het bedrijfsblindheid, maar wij hebben vooral met de bevolking van De Baarsjes gerekend. Dat veteranen uit Limburg en Leeuwarden zich hierin zouden mengen, hadden we niet voorzien.”