Dat zei dr. M. Abbenhuis, hoofd behandeling van de particuliere tbs–kliniek de Rooyse Wissel in Venray, maandag in de Tweede Kamer voor de parlementaire commissie die het tbs–stelsel onderzoekt.Het verlofbeleid wordt volgens haar een „politiek spel" van de minister en moet daarom worden losgekoppeld van de ministeriële verantwoordelijkheid. Abbenhuis uitte ook kritiek op de aanscherping van het verlofbeleid naar aanleiding van enkele gewelddadige incidenten met ontsnapte tbs’ers vorig jaar. „Daar zijn we niet blij mee in de kliniek", zei ze.

Het is volgens Abbenhuis goed dat de behandelaars nu nog zorgvuldiger naar de verzoeken voor verlof kijken, maar in sommige gevallen werkt dat juist contraproductief. Soms duurt het erg lang (zes maanden tot een jaar) voordat een verzoek wordt ingewilligd, waardoor een tbs’er onnodig lang niet naar buiten kan om erachter te komen hoe hij met de toegenomen vrijheid omgaat.

„Door aanvragen steeds af te wijzen, maak je een hogedrukketeltje. Dat kan ertoe leiden dat patiënten die dan eindelijk buiten komen, de benen nemen”, zei Abbenhuis. Ze benadrukte dat het overgrote deel van de verloven goed gaat. Slechts een kleine groep veroorzaakt incidenten, waar de anderen onder lijden.

Als het met tbs’ers tijdens de behandeling de goede kant opgaat, mogen ze geleidelijk aan op verlof. Dat gebeurt eerst onder begeleiding. Een tbs’er gaat dan bijvoorbeeld boodschappen doen of met de trein. Als het verantwoord lijkt, mag een tbs’er onbegeleid op verlof, bijvoorbeeld om te werken.

Daarna volgt het zogeheten transmurale verlof. Een tbs’er verblijft dan buiten de kliniek, maar staat nog wel onder controle en behandeling van de kliniek. Uiteindelijk kan de tbs’er proefverlof krijgen. De reclassering is dan betrokken bij de begeleiding. Als dat goed gaat en een rechter vervolgens oordeelt dat het risico op herhaling van een misdrijf aanvaardbaar klein is, stopt de tbs.