Op de achterbank van een zilvergrijze Citroën BX ligt een tweepersoons dekbed. Opgefrommeld. Het is een slaapplaats voor twee personen. De kinderen verblijven bij familie. Een knuffelbeest op de achterbank staart stilletjes voor zich uit.Al anderhalf jaar lang zwerft de familie Oosten door de Achterhoek en Twente. In maart 2001 streken Theo (46) en Rita (26) Oosten met twee kinderen neer in Diepenheim. Medio 2002 ging daar hun woonwagen in vlammen op. Een zwerftocht van het gezin volgde, via Bentelo, Neede, Ruurlo en Eibergen, om uiteindelijk te stranden in Goor. Daar werd de familie in september 2004 uit hun woonwagen gezet. De standplaats werd à la minute ontmanteld om terugkeer onmogelijk te maken. De familie zou volgens de gemeente Hof van Twente overlast veroorzaken. „Onzin”, roepen de Oostens om het hardst. Al voor hun verhuizing keerden buurtbewoners zich met 63 handtekeningen tegen de komst van het gezin naar de Van Heeckerenweg. Een buurvrouw is de grote boosdoener. „Ze heeft ons met de dood bedreigd.”

Het gezin Oosten is nog altijd woest over de ingreep van de gemeente, waarbij geen vervangende woonruimte werd aangeboden. Ze voelen zich van huis en haard verdreven, op straat gezet, uitgeschopt. „Je laat een hond nog niet op straat slapen.”

Het gezin telt inmiddels vier kinderen, in de leeftijd van een tot zes. De dikke buik van Rita verraadt nummer vijf. Over twee weken is ze uitgerekend. Een pastoraal medewerker van de St-Mattheüskerk in Eibergen ontfermde zich begin maart over het gezin. Twee dagen lang mocht de familie in de kapel overnachten. Totdat het parochiebestuur lucht kreeg van de opvang. Ook de kerkdeur viel achter het gezin in het slot.

De familie is inmiddels via verschillende procedures in een totale juridische loopgravenoorlog met de gemeente verwikkeld. Eind vorig jaar bepaalde het hof in Arnhem dat de overlast van het gezin „niet is bewezen.” Bovendien zou huuroverkomst voor de opgeheven standplaats nog steeds van kracht zijn.

De familie zou daarom moeten kunnen terugkeren naar hun oude stek. Probleem is alleen dat deze niet meer bestaat. Een eis in kort geding om een snelle terugkeer naar hun voormalige standplaats is deze week afgewezen. „Geen spoedeisend belang”, bepaalde de rechter.

Volgens de advocaat van het gezin, R. J. Lindeboom, wordt er met twee maten gemeten in deze kwestie. „Als de rechter bepaalt dat er sprake is van overlast, moet de familie onmiddellijk hun woonwagen uit. Maar als de rechtbank zegt dat de overlast niet is bewezen, mag de familie niet meer terug. Dat is onrechtvaardig.”

De gemeente Hof van Twente heeft de woonwagenbewoners drie weken geleden een schikkingsvoorstel gedaan. Wethouder M. Verbeek vreest openbareordeproblemen bij terugkeer van het gezin. De Oostens kunnen een woonwagen, een standplaats en 10.000 euro schadevergoeding krijgen, legt hij uit. „Ze weigeren echter categorisch daarop in te gaan.” Hij zit met de handen in het haar. „Voor een schikking heb je de medewerking van twee partijen nodig.”

Theo en Rita piekeren niet over het aanbod. „Ze bieden ons een plaats aan vlak naast een compostbedrijf”, briest hij. „We gaan niet in de stank zitten”, vult zij klagend aan. Bovendien is 10.000 euro veel te mager. „Een lachertje.” Theo denkt aan een bedrag van vele tienduizenden euro’s hoger.

Wethouder Verbeek ontkent de stankoverlast. „De locatie is honderden meters van het bedrijf verwijderd. Wij zijn bezig hier een nieuwe woonwijk te bouwen. Daarin kan de woonwagenplaats een plek krijgen. Als er stankoverlast zou zijn, krijgen wij echt geen vergunning.” De gemeentebestuurder zegt erg met het gezin begaan te zijn. „Vooral met de kinderen, die worden de dupe.”

Sinds vrijdag beschikt het gezin over een nieuw, tijdelijk onderkomen. „We hebben een caravan aangeboden gekregen”, vertelt Theo. „Gratis.” Een nette, ietwat groen uitgeslagen caravan wacht op een grondige schoonmaakbeurt.

De vrijdagnacht heeft het gezin Oosten op een parkeerplaats in Ruurlo gestaan. zaterdagnacht strijken ze neer op het terrein van het asielzoekerscentrum in Eibergen. Illegaal, zoals gebruikelijk.