Kerken geven 450 euro aan arme
Plaatselijke kerken kennen jaarlijks gemiddeld 2813 euro aan giften toe aan mensen die acute problemen hebben door hun slechte financiële situatie. Daarnaast verstrekken ze 726 euro aan renteloze leningen. Gemiddeld komen die bedragen neer op 450 euro per hulpaanvraag.
Dat blijkt uit een woensdag gepresenteerd onderzoek van de kerkelijke werkgroep Arme Kant van Nederland/EVA, Kerkinactie en de Universiteit Utrecht. De diaconieën en caritasinstellingen van parochies ondersteunen vooral (oudere) alleenstaande vrouwen, al of niet met kinderen. Velen hebben een uitkering en kunnen niet rondkomen van dat minimuminkomen. Ook veel vluchtelingen en asielzoekers krijgen financiële hulp. Het onderzoekt concludeert dat er niet alleen sprake is van „stille armoede”, maar ook van „stille hulpverlening.”
De hulpbehoevenden gebruiken het geld meestal voor onderdak, om reiskosten te kunnen betalen en om tijdelijk een probleemsituatie te overbruggen. Ook is het geld bestemd voor de betaling van een vakantie, duurzame gebruiksgoederen, huur, gas en elektriciteit en levensmiddelen.
Kerken in de vier grote steden besteden de grootste bedragen aan individuele hulp. Volgens de auteurs van het onderzoeksrapport ”De kerk als vangnet?” is dat logisch, omdat armoede vooral daar voorkomt. Bovendien hebben diaconieën in grotere steden meer financiële armslag dan die in kleinere gemeenten.
De opstellers van het rapport benadrukken dat armoede bijbels gezien onaanvaardbaar is en een onrecht dat bestreden moet worden. Ze roepen de diaconieën op de concrete maar vaak stille hulpverlening te registreren en er meer bekendheid aan te geven, zodat het onrecht aan het licht komt.
De uitkomsten van het onderzoek tonen volgens de auteurs aan dat de bijstandsuitkering te laag is voor mensen die gedurende lange tijd een minimuminkomen hebben. Ook blijken er nog steeds veel mensen te zijn die onvoldoende gebruikmaken van voorzieningen waar ze recht op hebben, zoals bijzondere bijstand en huursubsidie.
De onderzoekers constateren verder dat kerkelijke hulpverlening snel plaatsheeft en niet bureaucratisch is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de sociale dienst. „Daar duurt het vaak een lange tijd voordat je weet of je geld krijgt voor een zeer dringende aanschaf.”
De onderzoekers pleiten ervoor dat de kerken meer bekendmaken wat voor hulp ze geven. „Mensen in financiële nood hebben moeite om de lage drempel van de kerkelijke financiële individuele hulp te nemen. Daarom is het nodig dat deze hulp een duidelijker profiel en meer bekendheid krijgt.” Diaconieën en liefdadigsheidsinstellingen kunnen gemeenschapsvorming onder mensen in financiële nood stimuleren door speciale samenkomsten te organiseren.
