Door de Verenigde Naties kwam het lot van gehandicapten in 1981 wereldwijd op de voorgrond. Ook in hervormd-gereformeerde kringen ontstond bezinning op hun wensen en beperkingen. Het leidde tot het oprichten van Op weg met de ander. Zaterdag viert de vereniging haar 25-jarig bestaan.„We zijn begonnen met aandacht te vragen voor lichamelijk gehandicapten”, vertelt staffunctionaris J. de Jager. „Is het kerkgebouw goed toegankelijk, is er een ringleiding en is er een rolstoeltoilet? Inmiddels concentreren we ons wat meer op verstandelijk gehandicapten. Hebben ze een plaats in de gemeente en worden ze betrokken bij de geloofsoverdracht?”

Dat ambtsdragers met die vraag te maken krijgen, is een recent verschijnsel, aldus De Jager. „Vroeger had je de grote zorginstelling met haar eigen pastor. Nu kiezen steeds meer ouders voor een kleinschalige woonvoorziening in de eigen gemeente. Gehandicapten vallen dan onder de pastorale zorg van de plaatselijke predikant en kerkenraad.”

Verlegenheid
”Gewoon gehandicapt” is het thema van het jubileum. Is dat een wens of het is de praktijk? De Jager: „Het streven naar een goede betrokkenheid wordt breed gedragen. Her en der merken we nog wel eens een stukje verlegenheid. Soms ontaardt dat in onzekerheid, zodat een goede bezinning op de plaats van de gehandicapte niet van de grond komt. Bij ouders kan dat zorgen voor onbegrip, bijvoorbeeld wanneer er op de jeugdclub nauwelijks aandacht is voor hun gehandicapte kind.”

Daartegenover staat dat het reservoir aan vrijwilligers dat de vereniging kan aanboren soms onverwacht groot is, vertelt De Jager. „Ik zie dat bijvoorbeeld in Groot-Ammers, waar de komst van logeerhuis De Parel een geweldige betrokkenheid op gang heeft gebracht. Vragen we om mensen die met de logés willen wandelen, dan komt er reactie. Anderen nodigen hen uit voor een kop koffie op zondag of zorgen voor het onderhoud van de tuin.”

tussenkop (u16(Weerbaar

Het begeleiden van ouders noemt De Jager een dankbaar onderdeel van zijn taak. „Het geeft je werk een stuk geestelijke inhoud. Bijvoorbeeld als het zelfstandig worden van een gehandicapt kind aan de orde komt. Sommige ouders worstelen ermee of ze hun kind wel kunnen loslaten. Eigenlijk, zo hoorde ik laatst, is dat een verkeerde uitdrukking. Je houdt hen nog steeds vast, alleen op een andere manier. Het is goed om dat aan ouders door te geven.”

Het jubileum vindt De Jager een goede gelegenheid om de vereniging onder de aandacht van gemeenteleden te brengen. „We combineren het met een ledenwerfactie. We blijven een kleine club, die zonder steun van gemeenteleden niet kan bestaan. Daar komt bij dat we proberen onze activiteiten te verbreden naar het ethisch domein. Bijvoorbeeld door er aandacht voor te vragen dat steeds meer zorgarrangementen voor gehandicapten uit collectieve voorzieningen verdwijnen. Daarover willen we best met verzekeraars in gesprek. Ook denken we erover na hoe we gehandicapten weerbaar kunnen maken in een samenleving waarin een handicap steeds vaker zorgt voor onbegrip.”