Het hof volgde de Britse wet, die bepaalt dat in iedere fase van het reageerbuisbevruchtingsproces, alsook voor het bewaren en implanteren van de bevruchte eicellen, de goedkeuring van beide ouders nodig is.De zaak was aangespannen door de 34-jarige Natalie Evans, die aanvoerde dat haar recht op privacy en een gezinsleven en het recht van haar embryo op leven werden geschonden door de beslissing van haar ex-verloofde Howard Johnston om zijn toestemming voor het gebruik van zijn sperma in te trekken. Ook voelde zij zich gediscrimineerd door zijn poging om haar te beletten een kind te krijgen.

Evans is door een behandeling wegens kanker onvruchtbaar. Voordat haar eierstokken werden verwijderd lieten zij en Johnston in 2001 zes eicellen op kunstmatige wijze bevruchten. Maar toen zij uit elkaar gingen, trok hij zijn toestemming om de embryo’s te gebruiken in. Evans stapte naar de Britse rechter, maar kreeg daar nul op rekest omdat de toestemming van beide ouders nodig was om een embryo te implanteren.

Het Europees Hof stelde dat de nationale wetgeving bepaalt wanneer het recht op leven begint en dat volgens de Britse wet een embryo geen eigen rechten of belangen heeft. Volgens het Hof had Johnston met het intrekken van zijn toestemming om zijn sperma te gebruiken niet Evans’ recht op een gezinsleven in de zin van de Europese mensenrechtenconventie geschonden. Het Hof verzocht de Britse overheid ervoor te zorgen dat de embryo’s bewaard worden, zodat Evans bij de Grote Kamer van het Hof in beroep kan gaan. Evans zei tegen de BBC vastbesloten te zijn om verder te strijden. Haar ex-partner stelde dat „gezond verstand” heeft gewonnen, hoewel hij benadrukte de uitspraak niet als een overwinning te zien.