Feit is wel dat PrivaZorg sinds haar oprichting een aantal jaren geleden niet de groei heeft doorgemaakt die de organisatie bij de start dacht te kunnen realiseren. „De samenwerkingsafspraken tussen ziekenhuizen en oude, reguliere thuiszorgorganisaties als Sensire en Midden-Gelderland zijn daaraan debet”, aldus secretaris T. Stuut van PrivaZorg.Stuut wijst vooral met de beschuldigende vinger naar de zogenaamde transferafdelingen van grote ziekenhuizen. Deze afdelingen regelen de overplaatsing naar verpleeghuizen dan wel de terugkeer naar de eigen woning van patiënten die na een operatie worden ontslagen uit het ziekenhuis. Stuut: „Veel transferverpleegkundigen van ziekenhuizen werken of werkten vroeger bij een van de grote thuiszorgorganisaties. Zodra ze horen dat iemand het ziekenhuis mag verlaten, regelen ze dat de instelling waar ze vroeger werkten de thuiszorg doet, ongeacht of de patiënt dat wil of niet.”

Het Slingeland Ziekenhuis uit Doetinchem gaat daarbij volgens Stuut zelfs zover dat het de informatiebrochures van PrivaZorg weert van de schappen. „Sensire is de enige thuiszorginstelling met wie ze zaken willen doen.” Tijd voor een gesprek met M. Weenink van het Transferbureau Zorg van het Doetinchemse ziekenhuis.

Hoe zit dat precies?
„Wij houden wel degelijk rekening met de voorkeur van de patiënt. Hij is degene die beslist waar hij heen wil. Iemand overplaatsen doe je niet met een druk op de knop. Wij werken samen met heel veel thuiszorginstellingen in deze regio.”

Bij wie zijn de verpleegkundigen van het Transferbureau Zorg van het ziekenhuis in dienst?
„Bij Sensire.”

Dan klopt het verwijt dus toch.
„Er zijn duidelijke afspraken gemaakt over hun onafhankelijkheid. Als zij het gros van de patiënten naar Sensire doorverwijzen, komt dat door de naamsbekendheid. Sensire is in deze regio nu eenmaal de grootste, vandaar dat patiënten die vaak als eerste noemen.”

Thuiszorg (II)
Bij de Alysis Zorggroep, een organisatie van samenwerkende ziekenhuizen in Arnhem en omstreken, is het volgens Stuut van hetzelfde laken een pak.

Ze verwijst naar de laatste levensmaanden van een inmiddels overleden patiënte. „Mevrouw had kanker en kreeg op vrijdag te horen dat ze was uitbehandeld. Daarop wilde ze zo snel mogelijk naar huis. Maar omdat het vaste verpleeghuis geen plaats had, moest ze in het ziekenhuis blijven. Pas na het weekend zou er verder worden gezocht.”

De schoondochter van de overleden patiënte bevestigt het verhaal. „Wij hebben op eigen initiatief contact gezocht met PrivaZorg. Dat heeft toen 24 uursthuiszorg geregeld, zodat mijn schoonmoeder direct naar huis kon. Wij begrijpen nog altijd niet waarom het ziekenhuis niet zelf met PrivaZorg heeft gebeld.”

We vragen opheldering aan woordvoerster R. van Heiningen van de Alysis Zorgroep.

Waarom heeft het ziekenhuis niet met PrivaZorg gebeld?
„Wij houden ons aan een termijn van 48 uur. Die heb je nodig om voorzieningen te treffen en om er zeker van te zijn dat de benodigde zorg aanwezig is in de nieuwe woonomgeving van de over te plaatsen patiënt. Als we als ziekenhuis voor meer patiënten tegelijk naar een andere plaats moeten zoeken, gaan degenen die het eerst zijn ontslagen voor. Daardoor kan het gebeuren dat iemand soms een weekend moet wachten.”

Een telefoontje naar PrivaZorg was voldoende geweest.
„Als familieleden op eigen initiatief contacten leggen met thuiszorgorganisaties is dat hun keus. Het is niet de gebruikelijke route, maar als zij er baat bij hebben, hebben wij geen bezwaar.”

JG