„Weet je wat je moet kiezen? Pro 98. Da’s een leuke partij voor jongeren.” Op de gang van het christelijke Groen van Prinsterer College in Barneveld maakt een scholier luidkeels reclame voor de lokale partij. Een campagneleider zou hem niet kunnen verbeteren.Achter hem drommen groepjes leerlingen richting de mediatheek. Sommigen stuiven direct naar de zes beschikbare computers. De bibliothecaresse fluit hen vinnig terug. „Eerst je oproepkaart inleveren.”

De scholieren krijgen daarop een uniek eigen wachtwoord en inlognaam. Op naar de stembus, ofwel de computer met een speciaal inlogscherm van de site scholierenverkiezingen.

Twijfel overheerst bij het zestal stemmers. „Lieve help, welke partij moet ik kiezen?”, mompelt een jongen terwijl hij zijn cursor driftig verplaatst tussen de LPF en de VVD. Zijn buurvrouw een computer verderop heeft ook moeite met de uiteindelijke beslissing. „Pssst, Jasmijn, wat kies jij?” Een derde vraagt raad bij de leraar maatschappijleer. „Meneer, wat is het verschil tussen de VVD en het CDA?” Nadat haar docent in korte bewoordingen het onderscheid duidt, kiest Zeynep Yalvaç (16) resoluut voor het CDA. „Deze partij komt namelijk op voor gelovigen en is tegen racisme. Op de vraag of de overige christelijke partijen dat niet doen, blijft ze het antwoord schuldig.

Diverse leraren maatschappijleraar hebben in de les aandacht gegeven aan de gemeentelijke politiek. „Veel leerlingen vinden het een saaie bedoening, zien het nut van stemmen niet in. Maar als iedereen zo denkt, dan kunnen de partijen het wel schudden”, vindt docent B. van Oosten. „Ook gingen enkele klassen projectmatig aan de slag. Zij bezochten het gemeentehuis en speelden daar een raadsvergadering na.”

Van Oosten erkent dat scholieren zich weinig lijken te interesseren voor de politiek. „Ik werp regelmatig een balletje op over het onderwerp. Ook peil ik of jongeren er thuis over spreken. De leerlingen moeten immers over twee, drie jaar zelfstandig een partijkeuze kunnen maken.”

Een volgende groep vmbo’ers staat te dringen bij de balie van de mediatheek. „Waarom kunnen er maar zes tegelijk stemmen, er staan toch veel meer computers?”, roept een meisje. Ze heeft haast, „m’n bus vertrekt zo.” Haar leraar legt uit dat naast elke stemcomputer een lege plek moet zijn. „Anders kun je makkelijk frauderen.”

Niels Kluvers (15) heeft vooraf de Barneveldse partijen goed onder de loep genomen. „Ik wil gaan voor een partij die hart voor jongeren heeft.” De VVD komt volgens hem aardig in de richting, „want deze partij gaat buurthuizen opzetten.” Toch kiest hij voor de lokale partij Pro 98, een gecombineerde partij van D66, PvdA en Pro Barneveld. „Zij hebben als actiepunten voor de komende vier jaar het volgende op hun programma staan: aandacht voor jongeren, bouwen van meer uitgaansgelegenheden, meer inspraak van burgers en het creëren van gezellig winkelcentra. Dat spreekt me wel aan.” Waren de christelijke partijen ook een optie? „Hun sites heb ik ook bekeken. Ik ben wel gelovig hoor, maar ik ga niet naar de kerk.”

Voor schoolgenoot Brian Stuivenberg (15) legt het christelijke element wel veel gewicht in de schaal. „Ik ben voor winkelsluiting op zondag. Dus ik stem ChristenUnie.”