Openbaar
In dit voorbeeld van David hebben wij drie soorten belijdenis van zonde die ons worden aanbevolen. Hij belijdt zijn zonde aan Nathan. Hij belijdt zijn zonden aan de vergadering van de kerk Gods, want hij stuurt deze psalm van de belijdenis van zijn zonden aan de opperzangmeester, om in de tempel te worden gebruikt en om in de kerk te worden gebruikt tot aan het einde van de wereld. David belijdt verder zijn zonde zeer volkomen aan de Heere zelf.
Waarom beleed hij zijn zonde voor Nathan, die toch zijn dienaar en onderdaan was? Waarom ging hij niet liever, toen zijn zonden hem klaar voor ogen stonden, naar een stille plaats om ze voor God uit te wenen? David had in het openbaar gezondigd, hij wilde dat dan ook in het openbaar belijden. God wilde dat hij dat zou doen om te betuigen de oprechtheid en de ongeveinsdheid van zijn bekering.Gelijk het een teken is dat een mens zijn zonde liefheeft als hij ze verbergt, zo is het een goed teken dat een mens zijn zonde haat, ze begeert te laten en als hij ze gewillig en vrijmoedig belijdt. Want wij erkennen dan de gerechtigheid en de billijkheid van Gods geboden en dreigementen. Dit was de reden van David waarom hij zijn zonden openlijk beleed. Want door het belijden van onze zonden voor de mensen geven wij God de eer.
Arthur Hildersham, predikant te Leicester (”Verklaring over Psalm 51”, 1657)
