De Indiase autoriteiten zullen verheugd zijn. Want zij kunnen de komende jaren de nieuwste nucleaire technologie van de Amerikanen kopen. En daarmee kan de enorme honger naar energie, die deze economische supergroeier al jaren parten speelt, worden gestild.Nu zou volgens afspraken die de internationale gemeenschap al sinds jaar en dag kent India onder geen beding die civiele nucleaire technologie in handen mogen krijgen. Alleen met ondertekenaars van het NPV-verdrag, het VN-verdrag dat de verspreiding van kernwapens moet tegengaan, mag immers nucleaire technologie voor civiel gebruik -bijvoorbeeld voor de opwekking van stroom of ten behoeve van medische doeleinden- worden uitgewisseld. India heeft altijd geweigerd dit verdrag te tekenen omdat het zich als onafhankelijke kernmacht niet wil laten ringeloren door officiële kernwapenstaten als de VS, China, Frankrijk en Groot-Brittannië, landen die voor zichzelf een uitzonderingspositie claimen. Daarmee manoeuvreerde India zich in de hoek van de paria’s waaraan geen moderne nucleaire technologie mag worden verkocht. De sterk verouderde civiele installaties die het gevolg zijn van deze opstelling, begonnen de Indiërs op te breken nu het land zo’n enorme economische groei doormaakt.

Afgelopen zomer besloot de Amerikaanse regering tot een deal met Delhi te komen door het als niet-ondertekenaar van het NPV-verdrag toch civiele nucleaire technologie aan te bieden, op voorwaarde dat het voor zijn civiele nucleaire installaties inspecties van het Weense atoombureau IAEA toestaat. Daarmee zou alsnog voorkomen worden dat India die nieuwe technieken voor militaire doeleinden gaat gebruiken.

De redenen waarom Washington tot deze stap kwam zijn divers. Zo zijn de VS al langer ontevreden over het NPV-verdrag, omdat het in hun ogen hopeloos verouderd is en niet effectief. Diverse ondertekenaars -zoals Irak onder Saddam Hussein, Iran en Noord-Korea- gingen immers als NPV-leden rustig door met hun militair-nucleaire plannen.

India is voor de VS ook van steeds grotere stategische betekenis, in die zin dat het kan helpen de toekomstige supermacht China in bedwang te houden.

Dit nucleair akkoord tussen de beide landen moet dan ook vooral worden gezien als de basis voor een veelomvattender strategisch partnerschap, bedoeld als indamming van vermeende Chinese aspiraties.

Nu hebben de Amerikanen in het recente verleden al vaker het ene gat met het andere gevuld, waarbij overzienbare kortetermijndoelen soms onbedoelde langetermijngevolgen bleken te hebben. De tijd dat Washington moslimfundamentalisten steunde -in Afghanistan bijvoorbeeld- om het Sovjetcommunisme te bestrijden, ligt nog niet zo ver achter ons. De langetermijngevolgen daarvan kennen we sinds 11-09.

Loopt president Bush met dit akkoord niet hetzelfde risico? Dat is zeker niet uit te sluiten. Zo is het nog maar de vraag of India zich daadwerkelijk veel zal laten gezeggen door de Amerikanen. Volgens de eerste berichten zou India bereid zijn om 65 procent van zijn civiele nucleaire installaties te onderwerpen aan inspecties. Maar wat civiel en wat miltiair is, dus wat wel of niet geïnspecteerd mag worden, lijkt een kwestie van definitie en van Indiaas opportunisme te worden. En dat premier Singh het Indiase parlement maandag nog geruststelde met de mededeling dat hij onder geen beding controles zou toestaan op de nieuwe generatie nucleaire reactoren, stemt evenmin gerust.

Verder maakt Bush zelf Indiase gehoorzaamheid problematisch. Door enerzijds het NPV-verdrag met dit akkoord te ondermijnen en anderzijds toch NPV-inspecteurs te willen inzetten, is de vraag gewettigd met welk gezag die straks bij de Indiase civiele installaties aankloppen.