Geen ding verdriet Gods kinderen meer dan dat ze niet kunnen treuren. Maar de goddelozen zijn louter lijders in hun droefheid. Daarom zijn ze opstandig tegen God, ze bijten in de stok die hen slaat. De gelovigen veranderen elk ding in droefheid, zoals Jacobus zegt: „Uw lachen worde veranderd in treuren en uw blijdschap in droefheid.” Dat is: Laat uw lachen de stof zijn van uw wenen en laat uw droefheid hierdoor gevoed worden.Een mens die blij van geest is, zal alle dingen in blijdschap veranderen, zelfs ernstige en gewichtige dingen. Maar een geraakte zondaar trekt alles tot droefheid, zelfs zoete en blijde dingen.

Opmerkelijk waren de oefeningen van die godzalige martelaar Bradfort. Elke dag schreef hij op wat er gebeurde, zodat je in het schrift zijn verslagen hart kon lezen. Als hij dan later iets goeds hoorde of zag in een ander, wat in hem ontbrak, bad hij om vergeving en genade om zich te bekeren en voegde erbij: „Heere, wees mij genadig.”

De wereldse droefheid is zo zwaar als lood. Zij brengt een mens eerder tot slapen dan tot bidden. Maar goddelijke droefheid in het gevoel van Gods liefde, is wakker en vurig. Wij doen een christelijke oefening nooit beter dan wanneer onze harten vervuld zijn met deze goddelijke droefheid. Zij maakt immers het hart teer en zacht en gevoelig voor de minste zonde. Davids hart sloeg hem toen hij een lap wilde snijden van Sauls mantel.

Daniël Dyke, predikant te Essex

(De bekering, 1626)