Het begon eind vorige week met een uitgebreid interview met de GPD-bladen, waarin Herben zei dat de LPF wat hem betreft binnen een jaar of acht zou kunnen worden opgeheven dan wel met een andere partij zou kunnen fuseren.

Binnen zijn partij viel dat niet in goede aarde, waarop Herben zei dat zijn woorden verkeerd waren weergegeven. Helaas voor hem was er een bandopname van het interview. Herben zei vervolgens dat hij het dan wel zo had gezegd, maar zo niet had bedoeld, de bekende uitvlucht van een politicus die iets doms heeft gezegd.

Vervolgens kreeg Herben afgelopen woensdag een persoonlijke aanval te verwerken. Leden van Leefbaar Nederland beschuldigden hem ervan door middel van chantage te hebben geprobeerd een plaats op hun kandidatenlijst te bemachtigen. Hij zou tijdens sollicitatiegesprekken iets gesuggereerd hebben over drugsgebruik door Fortuyn. „Onleefbare laster”, zo reageerde Herben, „perfect getimede roddel om de LPF te beschadigen.” Daarin zou Herben wel eens gelijk kunnen hebben.

Gisteravond moest Herben al na een uur de besprekingen met Balkenende en Zalm verlaten omdat er binnen het bestuur van LPF een crisis was uitgebroken. Het oude bestuur heeft het vertrouwen in het nieuwe bestuur opgezegd. De LPF-fractie kiest de zijde van het nieuwe bestuur en Herben hoopt nu dat bemiddeling van een buitenstaander een einde aan de ruzie kan maken.

Sinds de intrede van Fortuyn in de politiek zijn we enigszins gewend geraakt aan harde strijd in de Nederlandse politiek. Felle verbale debatten horen bij een volwassen democratie. Maar de taferelen die we nu gadeslaan, hebben iets zo gênants dat de waardigheid van de nationale politiek direct in het spel dreigt te komen.

Niets is zo ontluisterend als ordinaire ruziepartijen. En de toon die daarbij wordt aangeslagen, lijkt niet erg bevorderlijk voor het herstel van vertrouwen waarop ook de LPF uit zegt te zijn. De sfeer wordt vooral vertroebeld doordat het gezelschap fortuynisten blijkbaar niet in staat is verschillen van mening via een zakelijke uitwisseling van argument te beëindigen. Het gaat altijd om verborgen bedoelingen, en als je hen mag geloven is het ene complot nog niet uitgespeeld, of het volgende wordt al in gang gezet en een derde alvast gesmeed.

Dit soort geharrewar leidt tot een volledige verzieking van de sfeer, waarbij vertegenwoordigers van Leefbaar Nederland op platvloerse wijze de ene insinuatie nog niet hebben uitgebraakt of een geëmotioneerde amateur uit de Fortuyn-gelederen heeft het al weer over een volgende samenzwering tegen de erfgenamen van Pims gedachtegoed.

Vooral de heer Janssen van Raay kan er wat van, getuige zijn uitspraak dat de moordenaar van Fortuyn een door radicale moslims betaalde huurmoordenaar moet zijn geweest. Misschien hoort dit wel tot de naweeën van de revolutie die de straat in de Kamer heeft gebracht. Maar laat het alstublieft snel over zijn.