Samenwerken met de gereformeerde wereld wil Marian Jonker (afkomstig uit evangelische kring) best. „Ik zou graag willen benadrukken dat we veel gemeenschappelijk hebben en samen voor wezenlijke bijbelse waarheden staan.”

In haar boekenkast staat het ”Handboek bij de Bijbel” naast een dikke pil ”Management Support”. Op haar bureau ligt een Sainte Bible, een ”l’Eau Vive” en een los evangelie van Johannes met als titel ”Het levende water”. Het Franse platform heeft Marians echtgenoot Hans Jonker als voorzitter. De voorgangers Herman Ketel (Schiedam) en Wil van den Broeke (Capelle aan den IJssel) maken eveneens deel uit van het bestuur. Marian tekent voor de dagelijkse leiding: zij is directeur.

Marian Jonker was met haar man betrokken bij zendingswerk in Afrika. Wat haar vooral dwars ging zitten, was dat er wereldwijd volop Engelstalige geestelijke lectuur voorhanden is, maar geen Franstalige lectuur. „Zelfs aan Bijbels was vaak niet te komen.”

Van 1979 tot 1983 was het echtpaar Jonker actief in Zuid-Sudan. Daar werkte het in opdracht van Tearfund en African Inland Mission. „We maakten de spanningen mee in de aanloop naar de grote burgeroorlog. Wij waren de enigen die nog mét hun spullen konden vertrekken. Toen hebben we ons maar in Nederland gesetteld.”

Maar in 1999 kon Marian Jonker de verleiding niet langer weerstaan. Alleen ging ze terug. „Ik ontmoette in Uganda een zendingsechtpaar dat we uit onze tijd in Sudan kenden. Zij legden zich toe op de toerusting van evangelisten en waren op die manier kerkstichtend bezig. En weer merkte ik dat ik voor zulk werk ook een roeping had.”

Terug in Nederland werd Marian Jonker door De Barmhartige Samaritaan (een Nederlandse stichting die rondreizende evangelisten toerust) verzocht naar Liberia te gaan. „Het probleem was dat verscheidene organisaties daar projecten hadden lopen, maar dat er zelden goede schriftelijke verantwoording kwam. Dan wordt de hulpverlening dus gestopt. Ik moest gaan kijken hoe het met die projecten ging en terugrapporteren.”

In Liberia bleken zich verschrikkelijke slachtpartijen te hebben voorgedaan. „Er waren mensen kerken in gevlucht en daar massaal gedood.”

Nadat de Liberia-klus was afgerond, werd Marian Jonker tewerkgesteld op het kantoor van De Barmhartige Samaritaan in Gouda. Ze leerde door dat internationale werk de Franstalige wereld nog beter kennen. „De noodkreten uit het Franstalige gebied gingen steeds luider klinken. Het geluid kwam overal vandaan: van het ooit zo christelijke Frankrijk tot aan Haïti. Van Djibouti tot het Canadese Québec. Van de Seychellen tot in Togo. Ik raakte ook betrokken bij een gebedsbeweging waarbij de nood in de Franstalige wereld centraal stond. Die beweging vond haar vaste punt in de Noord-Franse stad Lille.”

Toen haar werk bij De Barmhartige Samaritaan eindigde, ging Marian Jonker zich uitsluitend op de Franstalige wereld richten. Het ideaal van de zendeling in Zuid-Sudan die mensen bleef opleiden, ondanks moeiten en tegenslag, stond haar voor ogen: „Wat die man deed, was ook kerkstichtend. Vele cursisten hebben naderhand een kerk gesticht.”

Begin dit jaar werd het platform Outreach Support France werkelijkheid. Moeiteloos soms Marian Jonker op: „Wereldwijd hebben 289 miljoen mensen Frans als eerste taal. Frans is daarmee de vierde taal ter wereld. Nummer één op de ranglijst is het Engels, gevolgd door het Chinees en het Spaans. In Frankrijk zelf wonen ruim 60 miljoen mensen, van wie zeker 20 procent uit het buitenland afkomstig is. Nog veel groter is het aantal mensen van wie Frans niet de moedertaal is, maar die wel Frans kunnen lezen. Dan hebben we het in totaal over ruim 460 miljoen mensen. Je kunt dus zeggen dat een half miljard mensen die Frans kunnen lezen een niet te verwaarlozen deel vormen van de wereldbevolking van ongeveer 6 miljard mensen.”

Omdat het zendingswerk in Franstalige landen vanuit de evangelische wereld nog betrekkelijk jong is, wil Outreach Support France het terrein eerst grondig inventariseren. Ook wil de stichting wereldwijd contacten leggen. „Het maakt me niet uit of dat met het hervormd-gereformeerde Comité D’Entraide uit Krimpen aan den IJssel is, met uitgevers uit de evangelische hoek, of met een gereformeerd radiostation dat via de ether de Franstalige wereld bereikt.”

De stichting is bezig met het realiseren van een website: www.outreach-support-france.org. De site vraagt nog om verdere invulling. Informatievoorziening per e-mail heeft de voorkeur van de stichting. „Dat bespaart veel portokosten en maakt het worldwide web dienstbaar aan het evangelisatiewerk.”

Ondertussen is er wel heel wat foldermateriaal klaargemaakt. Er is een opvallend geel-zwarte folder die de nood van het vervoer van Franstalige evangelisten in Afrika onder de aandacht brengt. „Evangelist Salomon Ndegha is een man die geen racefiets, opoefiets, ligfiets, citybike of mountainbike heeft, zoals veel westerlingen, maar een degelijke evangelistenfiets; zwart, sterk, onverwoestbaar. Achterop zit een stevige bagagedrager voor folders, bijbels en een overnachtingsuitrusting.”

„En wat is nou een fiets? Voor ons!” houdt de folder de lezer voor. Voor evangelist Salomon Ndegha maakt dat nogal wat uit! Zonder fiets doet hij over 40 kilometer zes uur. Met fiets doet hij daar twee uur over. Dat is vier uur winst, winst voor de verbreiding van het Evangelie.