Ze vertelde hoe haar gezicht vorig jaar door haar hond werd toegetakeld en ze bedankte de familie van de donor die haar nieuwe lippen, een kin en een neus heeft geschonken. Een fijn, rond litteken gaf aan waar de donorhuid is vastgehecht tijdens de vijftien uur durende operatie die op 27 november in Amiens werd uitgevoerd.„Sinds de dag van mijn operatie heb ik een gezicht als ieder ander”, zei Dinoire. „Ik kan mijn mond opendoen en eten. Ik voel mijn lippen, mijn neus en mijn mond.”

Dinoire sprak moeilijk. Zij leek grote moeite te hebben om haar mond te bewegen en te sluiten. Als ze lachte ging haar mondhoek een klein stukje omhoog. Een volle lach was kennelijk niet mogelijk en haar lippen bewogen niet als zij sprak.

Dinoire zei dat zij nog fysiotherapie ondergaat en dat zij medicijnen zal moeten blijven slikken om te voorkomen dat het vreemde weefsel wordt afgestoten, maar dat ze de toekomst met vertrouwen tegemoet ziet. „Ik verwacht een normaal leven te hervatten”, zei zij. „Mijn operatie kan helpen anderen weer te laten leven.”

Dinoires artsen, die ook op de persconferentie aanwezig waren, zeiden om toestemming te hebben gevraagd voor nog vijf van dit soort operaties. Ze willen de operatie „bij veel meer mensen in Frankrijk en de wereld” uitvoeren, zei een van de chirurgen, Jean Michel Dubernard.

Dinoire, een gescheiden vrouw met twee tienerdochters, vertelde openhartig over de omstandigheden waaronder zij door haar eigen labrador was gebeten. Ze had destijds persoonlijke problemen en had na een vermoeiende week „een paar pillen” genomen om alles even te vergeten. Terwijl zij van de wereld was, had de hond haar gebeten. Nadat ze was bijgekomen, had ze eerst niets gemerkt. „Toen ik een sigaret wilde opsteken snapte ik niet waarom ik hem niet tussen mijn lippen kon houden.” Pas op dat moment zag ze de plas bloed en de hond naast zich. Toen ze in de spiegel keek kon ze niet geloven wat zij zag, vooral omdat het helemaal geen pijn deed.

Als Dinoire zich buiten vertoonde staarde iedereen naar haar verminkte gezicht. „Ik begrijp iedereen die een handicap heeft”, zei zij.

Toen de artsen de experimentele transplantatie voorstelden bedacht zij zich geen moment, ook al werd zij gewaarschuwd dat het onmogelijk zou zijn haar oorspronkelijke gezicht te herstellen. Zij lijkt absoluut niet meer op de vrouw die zij vroeger was, zei Dinoire.

Gezichtstransplantaties zijn al enkele jaren technisch mogelijk. Het is echter nooit gedaan uit onzekerheid over de psychologische gevolgen voor de patiënt. De Franse artsen schetsten maandag hoe complex het is om het getransplanteerde deel ook daadwerkelijk te laten functioneren -met alle gezichtsspieren en vatenstelsel- en de huid ook gevoelig te laten zijn.

Volgens mediaberichten heeft Dinoire al een contract ter waarde van 1 miljoen dollar afgesloten voor het publiceren van een boek, een documentaire en een verfilming van haar verhaal.