Na veel gesteggel nadert de affaire Afghanistan dan eindelijk de ontknoping. Na de woordenstrijd over procedures, voornemens en niet genomen besluiten zullen de fracties tot een definitief standpunt moeten komen. Het inhoudelijke debat kan niet langer worden geschuwd nu de fracties op 2 februari hun oordeel moeten vellen. Het is jammer dat deze discussie zo lang moest duren, want wij zien als SGP-Jongeren voldoende reden om de uitdaging van deze missie aan te gaan.Waarom zou Nederland naar Afghanistan moeten? In de eerste plaats is het appel dat van Afghaanse kant komt, groot. „Afghanistan wacht met smart op Nederland”, aldus de ambassadeur van Afghanistan in Brussel, en 89 procent van de Afghanen is voorstander van een verdere uitbreiding van de internationale vredesmacht.

Een tweede reden is dat deze missie naadloos past in een klus waar de NAVO mee bezig is. Vanaf de aanslagen van 11 september 2001 in de VS heeft de NAVO de strijd aangebonden met het internationale terrorisme. Die strijd concentreert zich in Afghanistan tegen Talibanstrijders en het Al Qaeda-regime. Deze klus moet nog afgemaakt worden. Het gevaar van terrorisme dreigt immers nog steeds in Afghanistan. Als er in het zuiden van het land geen militairen zullen komen, dreigt de leegte opgevuld te worden met overgebleven strijders van de verdreven regimes.

Ook Nederland heeft er groot belang bij dat het terrorisme in Afghanistan bestreden wordt. De terroristen zijn immers ook een gevaar voor de Nederlandse samenleving. Ook Nederland zou immers getroffen kunnen worden door terroristische aanslagen, die al in meer West-Europese landen plaatsvonden.

Ook een belangrijke reden om naar Afghanistan te gaan, is het brede internationale verzoek dat er ligt om de Nederlandse bijdrage. Dit verzoek komt niet alleen van ’NAVO-mensen’ als De Hoop Scheffer, Tony Blair en veel Amerikaanse ’hoge pieten’. Ook de legerbaas van Nederland, generaal Dick Berlijn benadrukt het belang van een missie.

Klus
Wat zou Nederland in Afghanistan moeten doen? De NAVO-klus houdt niet op bij het verdrijven van terroristen, maar is volgens het Kabinet vooral gericht op de wederopbouw van het land. Als SGP-Jongeren twijfelen wij eraan of de Nederlandse militairen hier ook werkelijk aan toe zullen komen . De kans is groot dat ze hun handen vol zullen hebben aan het stabiliseren van de regio en het garanderen van een voldoende veiligheidsniveau. Voor ons is het voldoende als het Nederlandse leger stabilisatie van het gebied weet te bereiken om zo een gedegen fundament te leggen voor toekomstige wederopbouw. Dit is immers zeker zo waardevol als bijdragen aan de opbouw zelf. We zijn ons er terdege van bewust dat stabilisatie gepaard zal gaan met confrontaties met de verdreven regimes.

Dat wij uitgaan van stabilisatie wil niet zeggen dat we zomaar met deze missie akkoord willen gaan. Aan een aantal voorwaarden zal voldaan moeten worden. In de eerste plaats moeten de Nederlandse militairen voldoende bewapend zijn. Mogelijke aanvallen en aanslagen van Talibanstrijders en het Al Qaeda-regime moeten voldoende kunnen worden voorkomen en weerstaan. We denken hierbij ook aan een duidelijke schietinstructie, die achteraf geen problemen kan opleveren zoals in Irak het geval was. In de tweede plaats moet het Nederlandse leger verzekerd zijn van voldoende rugdekking. Bij eventuele uit de hand lopende conflicten moet het Nederlandse leger een beroep kunnen doen op manschappen en materieel van andere in Afghanistan geplaatste troepenmachten. Daartoe zijn goede afspraken met de gestationeerde buitenlandse troepen essentieel.

Voor ons als SGP-Jongeren is bijdragen aan de stabilisatie voldoende reden om naar Afghanistan te gaan. Het kabinet zal er wel voor moeten zorgen dat aan de genoemde voorwaarden wordt voldaan.

De auteur is voorzitter van de commissie Internationaal van de SGP-Jongeren.