„Ik ben niet bang uitgevallen, maar ik kan me voorstellen dat mensen uit de buurt dat wel zijn.” Professor B. Smalhout, bekend van zijn columns in de Telegraaf, woont midden in de ’gevaarlijke zone’.Volgens de voormalig hoogleraar anesthesiologie gaan de daders met militaire precisie te werk. „Eerst observeren ze op welke tijden iemand niet thuis is. Als het donker wordt, slaan ze snel hun slag. Gemiddeld zijn ze maar zeven minuten met een klus bezig.”

De villa van Smalhout staat aan de Taveerneweg, een klinkerweg door de bossen ten noorden van Bosch en Duin. Stevige stalen hekken blokkeren de inritten naar riante landhuizen. Overal hangen kleine bordjes van beveiligingsbedrijven, die aangeven dat er een alarmsysteem aanwezig is. Maar de inbrekers laten zich nergens door tegenhouden.

Smalhout: „Mijn overbuurman is veertien dagen geleden in elkaar geslagen toen hij een paar van die gasten op heterdaad betrapte. Omdat hij nogal fors van postuur is, kon hij er een van de trap gooien. Maar de andere drie hebben hem toen behoorlijk toegetakeld. De daders leken volgens hem net commando’s: helemaal in het zwart gekleed en met bivakmutsen op. De leider gaf een bevel in een Oost-Europese taal, waarna ze snel verdwenen.”

Smalhout zelf lijkt niet bang voor gewelddadige inbrekers. „Ik heb twee honden die erg waaks zijn. Mijn ruiten zijn 4 centimeter dik om de geluidsoverlast van vliegbasis Soesterberg tegen te gaan. Die slaan ze niet zomaar in. Verder heb ik een grote wapenverzameling. Als de inbrekers mij of mijn huisgenoten wat willen doen, sta ik met een pistool klaar.”

Toen de professor het wapen bij een televisie-uitzending liet zien, kreeg hij de volgende dag een politie-inspecteur op bezoek. „Die was bang dat ik op agenten zou schieten als ze onverwachts in mijn tuin moesten zijn. Maar ik vuur nooit op ongeïdentificeerde personen, behalve als die mij bedreigen.”

Is Smalhout niet bang dat hij problemen krijgt als hij een inbreker neerschiet? „Nee, volgens de wet mag ik mij verdedigen in bedreigende situaties. Als iemand mij met een knuppel te lijf gaat, zal de rechter er begrip voor hebben dat ik mijn pistool gebruik.”

In zijn columns had Smalhout vaak kritiek op de Nederlandse politiemacht. Maar over het optreden in Bosch en Duin is hij dik tevreden. „De politie doet er echt alles aan om de inbrekers te pakken. Soms zijn ze wel met dertig man tegelijk bezig. Agenten komen regelmatig bij de bewoners op bezoek om hen te informeren over de vorderingen.”

Op 11 januari leek de politie succes te hebben. Agenten hielden drie mannen aan die over een tuinhek klommen. Zij kwamen uit Zeist, Utrecht en Vianen. Terwijl zij nog vastzaten, werden er de zaterdag daarop weer verdachte personen gesignaleerd. Ondanks de inzet van een helikopter en speurhonden, konden ze in het omringende bos ontvluchten.

Politiewoordvoerder Ron Looije gaat ervan uit dat er meerdere dadergroepen actief zijn. Maar volgens professor Smalhout zijn de opgepakte verdachten „jongens uit de omgeving, die het hier ook eens wilden proberen. De echte daders zijn ontsnapt.”

Niet alleen de politie heeft het druk met de inbraken. Ook voor bedrijven die alarmsystemen verkopen, zijn het drukke tijden. Veel bewoners in de wijk laten hun systeem nakijken en eventueel uitbreiden. In Bosch en Duin surveilleren naast agenten ook beveiligers van JBA Security uit Den Dolder. Volgens manager Willem Boshuis hebben zijn medewerkers wel eens inbrekers gestoord in hun werkzaamheden. „Deze mannen laten zich niet tegenhouden door een alarmsysteem, maar als er een busje van de beveiliging aan komt rijden, maken ze zich over het algemeen snel uit de voeten.”