Met gemengde gevoelens lazen wij in diverse media het bericht van de start van de proeffase met betrekking tot ”Rampenalarm via mobiele telefoons” in de gemeente Amsterdam. Hoewel wij dit initiatief van harte ondersteunen, denken we toch dat een aantal kritische kanttekeningen op zijn plaats is.Het is volkomen correct dat ”cell broadcasting”, waarmee de proef in Amsterdam werkt, alle mobiele aansluitingen binnen het zendgebied van de desbetreffende mast bereikt. Men dient zich echter te realiseren dat daarbij dus ook alle toevallige passanten op de snelwegen binnen het bewuste zendgebied en ook alle kinderen die in het bezit van een mobieltje zijn, bereikt worden. Het daaropvolgende gedrag van beide groepen is slecht voorspelbaar en de meningen over de effecten van een verzonden alarmbericht ten aanzien van het beoogde doel zijn dan ook erg verdeeld.

Een ander effect dat zeker niet vergeten mag worden is dat cell broadcasting uitsluitend mobiele aansluitingen bereikt en dat daarmee een belangrijke groep binnen onze samenleving niet bereikt wordt. We spreken dan met name over de ruim 2 miljoen ouderen onder ons. Veelal zijn zij niet in het bezit van een mobiel toestel en zijn zij dat wel, dan is de bediening van de noodzakelijke tekstfuncties veelal te lastig.

Afstemmen

Het is buiten kijf dat cell broadcasting een belangrijke functie kan c.q. moet vervullen bij grote, veelal de gemeentegrenzen overschrijdende rampen. Van lokale calamiteiten gaat evenwel voor direct betrokkenen zeker een soortgelijke dreiging uit. De berichtgeving ervan zal echter minder gebaat zijn met deze vorm van crisiscommunicatie. Daarvoor zullen andere initiatieven meer geëigend zijn. Synergie van beide vormen lijkt dan ook noodzaak.

De auteur is werkzaam bij GeneralAlert, een bedrijf dat een alternatief alarmeringssysteem heeft ontwikkeld.