De werkgevers deden maandag een duit in het zakje. VNO-NCW vindt dat werknemers met ouderschapsverlof of met een deeltijdbaan en arbeidskrachten die niet op zondag willen werken gemakkelijker ontslagen moeten kunnen worden.Los van alle mitsen, maren, voors en tegens rond een soepeler ontslagprocedure komt er bij het laatste punt -de zondagsarbeid- altijd een onbestemd gevoel naar boven. Van een onbesproken rustdag lijkt in dit land geen sprake te kunnen zijn. De discussie over de openingstijden van winkels op Gods dag mag een poosje verflauwen, heel recent dook het onderwerp weer op nu de evaluatie van de Winkeltijdenwet aanstaande is. Het lijkt er niet beter op te worden als het gaat om de rust op de eerste dag van de week.

Het weigeren van werk op zondag is een ander thema. Christenen die zich gehouden weten aan Gods wet kúnnen niet anders dan gehoorzaam zijn aan het bevel Zijn dag te heiligen. Een dag van rust is goed voor mens en maatschappij.

Nu lijkt het ontslaan van werknemers die niet op zondag willen werken niet het grootste item te worden als we VNO-NCW goed beluisteren. Een algemene versoepeling van het ontslagrecht is voor de werkgevers wél een issue. Dat is niet op voorhand een verwerpelijke gedachte.

De leiding van een onderneming -klein of groot- heeft zorg te dragen voor de continuïteit van dat bedrijf. Daaronder valt ook de zorg voor de werknemers. Die hebben -gelukkig- hun rechten. Maar, en dat mag best gezegd, zaken als ouderschapsverlof of deeltijdwerk zijn in de eerste plaats in het belang van de individuele werknemer zelf. Daarmee is niet per definitie het bedrijfsbelang gediend, in een heel aantal gevallen zelfs helemaal niet.

Helderheid op dit punt is wenselijk. Het kabinet, met minister De Geus voorop, is er klaarblijkelijk niet uit. Een voorstel om werkgevers en vakorganisaties zelf ontslagcriteria in cao’s te laten bepalen, werd vorige week ingetrokken. De angst dat oudere werknemers op die manier te gemakkelijk richting WW worden afgevoerd, is legitiem. Maar op hetzelfde moment ligt de gevraagde duidelijkheid er nog niet.

In haar Nota Arbeidsvoorwaardenbeleid pleitte de RMU in december terecht ook voor het flexibeler maken van de arbeidsmarkt. Een eenvoudiger en eenduidiger ontslagstelsel kan de oplossing zijn, betoogt de reformatorisch vakorganisatie. De wederzijdse belangen van werkgevers en werknemers zijn het uitgangspunt. Een prima standpunt.

Verdere doordenking én concretisering van deze lijn verdient navolging. De rol van het CWI en de (kanton)rechter, de (hoge) kosten die gemoeid zijn met ontslag, de (soms kwetsbare) positie van de werknemer: het zijn allemaal punten die er toe doen. Een starre opstelling is nooit de oplossing. FNV en CNV zetten maandag de hakken in het zand. Dat is geen opmaat naar een flexibeler arbeidsmarkt.