Sharon wordt door radicale Arabieren gehaat. De radicale Palestijnse leider Ahmed Jibril zei het zo: ‘Wij zeggen onomwonden dat Allah groot is en deze slager met zijn wraak kan treffen. Wij danken Allah voor dit geschenk (…). Jibril is de leider van het door Syrië gesteunde radicale Volksfront voor de Bevrijding van Palestina–Algemeen Commando (PFLP–GC). Volgens Jibril gaat Sharon de geschiedenis in als een man die de Palestijnen onnoemelijk veel schade heeft toegebracht.
Hamas–woordvoerder Mushir al–Masri verwacht dat de situatie in het Midden–Oosten zal verbeteren als Sharon van het politieke toneel verdwijnt. ‘Als Sharon overlijdt, zal de politieke situatie wereldwijd verbeteren omdat een dictator en moordenaar vertrekt’, aldus Al–Masri.

Een Palestijnse commentator op de zender Al–Arabiya prees Sharon echter als de eerste Israëlische leider die is opgehouden te beweren dat Israël recht heeft op al het Palestijnse land. De commentator, Ghazi al–Saadi, verwees daarmee naar Sharons beslissing de Gazastrook te ontruimen en zei dat de Palestijnen op dit moment meer hebben aan een levende, dan aan een dode Sharon, ook al heeft deze de Palestijnen in het verleden veel leed aangedaan.

De Palestijnse leiders Mahmoud Abbas en Ahmed Qureia hebben hun bezorgdheid geuit over de toestand van de Israëlische premier. Qureia zei te hopen dat Sharon herstelt en Abbas heeft contact opgenomen met leden van de Israëlische regering.

Onder de Palestijnen maken velen zich zorgen over de toekomst van het Palestijns–Israëlische vredesproces zonder Sharon. Als een beslissing over het toelaten van Palestijnse parlementsverkiezingen in Oost–Jeruzalem door Israël wordt uitgesteld kan dat betekenen dat die verkiezingen voorlopig in het geheel niet gehouden zullen worden. Sharon wordt bovendien door sommige Palestijnen gezien als de enige Israëlische leider met wie de Palestijnen een vredesverdrag zouden kunnen sluiten.