Als een rooms-katholieke enclave liggen Groenlo en Lichtenvoorde in de vanouds protestantse omgeving. Hier streed prins Maurits ooit tegen de Spanjaarden. Op deze plaats lijkt het gemeentebestuur van het Las Vegas van de Achterhoek nu de strijd aangebonden te hebben met luidruchtige viervoeters.Lijkt. Want de werkelijkheid is iets genuanceerder. Drie regeltjes in een document van dik vijftig pagina’s kunnen tot grote commotie leiden. De gemeente Groenlo-Lichtenvoorde weet erover mee te praten. Begin november nam de gemeenteraad een nieuwe algemene plaatselijke verordening (APV) aan. Een formaliteit, een hamerstuk. Meer niet.

„Groenlo en Lichtenvoorde zijn per 1 januari gefuseerd tot één gemeente”, legt ambtenaar J. J. C. Mijer uit. „Daarbij moesten de twee APV’s in elkaar worden geschoven.” Zo gezegd, zo gedaan. „Vanuit een gemeentelijke werkgroep werd erop gewezen dat de APV een artikel miste waarin aanhoudende geluidsoverlast van dieren kon worden aangepakt”, vult ambtenaar H. C. Schuthof aan.

Drie regels waren voldoende om het probleem te tackelen. De gemeenteraad stemde in met het voorstel, zonder er een woord aan vuil te maken. De gemeente zou voortaan bij excessieve geluidsoverlast van dieren een boete van 2250 euro kunnen opleggen.

Verslaggevers uit het hele land vielen over Groenlo-Lichtenvoorde heen. „Wij leken wel niet goed snik”, zegt Mijer. „Een hondendrama in Groenlo. Terwijl veel gemeenten in het land zo’n artikel in hun APV hebben staan. Niets bijzonders dus.”

Hij verbaast zich nog altijd over het gehijg van de media. „Dit item is uit z’n context gelicht. Je kunt er natuurlijk een geweldig verhaal omheen bouwen. Van een mug is een olifant gemaakt. De media nemen de zorgvuldigheid niet altijd in acht. Voor sommigen zijn feiten ook niet altijd even interessant. Maar ook mediamensen moeten zorgvuldig met feiten en mensen omgaan.”

Extreme problemen met luidruchtige honden, hanen of papegaaien kennen Groenlo en Lichtenvoorde niet. Een directe aanleiding voor het aanvullen van de verordening is er dan ook niet. „Eventuele moeilijkheden hebben we hier altijd in goed overleg weten op te lossen”, benadrukt Schuthof.

Het artikel is puur preventief bedoeld, legt de ambtenaar uit. „Wij willen problemen voorkomen. Het mooiste is als je regels op papier hebt staan, maar ze niet nodig hebt”, zegt Mijer. Het duo wijst erop dat de provincie en het Rijk de laatste jaren nadrukkelijk letten op de naleving van regels. „Op het moment dat een situatie uit de hand loopt, moet je als overheid een stok achter de deur hebben. Kom je voor een rechtbank terecht, dan wil de rechter regels zien.”

Mijer haast zich het probleem te nuanceren. „Een haan midden in een weiland levert geen overlast op. Maar hetzelfde beest kan in een woonwijk behoorlijke moeilijkheden veroorzaken. Wildplassen in het bos is ook iets anders dan in een uitgaanscentrum.”

Boetes zijn er nog niet uitgedeeld. „Dat is ook niet ons doel. Voorkomen is beter dan handhaven.”

Inwoners liggen inmiddels niet wakker van de opschudding. Gerda Leverink steekt in Lichtenvoorde met Proud de straat over. Ongedurig drentelt de viervoeter om haar heen. Het bejaarde beestje -„elf jaar oud, een beetje doof”- weet het precies. Bij de slager aan de overkant krijgt hij een plakje worst. Elke week vaste prik. „Blaffende honden kunnen heel irritant zijn”, zegt mevrouw Leverink. „Het valt hier gelukkig wel mee.”

Dit is het laatste deel in een serie over het verhaal achter opvallende berichtjes van het afgelopen jaar.