Hij woont drie hoog in de Hudsonstraat. De kleine, vierkante huiskamer is een gezellige verzameling boeken en prullaria. Tussen de spullen staan een viool, banjo en gitaar. Want Tams houdt van muziek. „Vooral folke en country. Maar van huis uit ben ik klassiek organist. Onlangs heb ik mijn harmonium moeten wegdoen. Ruimtegebrek.”De 54-jarige Tams is zijn hele leven al „met duizend en één dingen” bezig. Hij vindt dat „alleen maar interessant.” Maar lastig is het soms ook, geeft hij toe. „Over de hbs heb ik zeven jaar gedaan. ’k Ben een keer blijven zitten en een keer gezakt. Omdat ik liever sportte dan leerde.”

Op 19-jarige leeftijd begon Tams met de studie psychologie aan de VU. „Ik wilde eigenlijk drie dingen: naar het conservatorium, naar de sportacademie en naar de universiteit. Het was afstrepen. Ik dacht: orgel spelen kan ik m’n leven lang als hobby houden, sporten is mooi, maar gaat steeds lastiger naarmate je ouder wordt, dus laat ik maar een wetenschappelijke opleiding gaan volgen.”

De sport bleef Tams echter trekken. „Ik haalde het eerste jaar m’n propedeuse niet, want ik was druk met basketball en hardlopen. Ik was daar ook echt goed in. De 100 meter liep ik in 10,5 seconden. Dat was toen het Nederlands record.”

In 1981, tien jaar na de start van zijn studie, schreef Tams zijn afstudeerscriptie. Toch kon hij op dat moment niet echt afstuderen, want hij moest nog enkele hoofdvakken volgen. Daar deed hij uiteindelijk 24 jaar over. „Soms vroegen ze op de universiteit: Heeft het nog wel zin dat je ingeschreven staat? Iedere keer zei ik: Dit jaar rond ik m’n opleiding af. Maar iedere keer kwam er iets tussen.”

Wat bijvoorbeeld? „Op een gegeven moment moest ik gaan werken, omdat mijn studiebeurs stopte. In ongeveer dezelfde tijd leerde ik mijn vrouw kennen. Via haar raakte ik verzeild in de kunstwereld. Daarnaast zat ik in de redactie van een tijdschrift. Ik kan nog veel meer dingen noemen, maar eigenlijk heb ik twintig jaar bijna niets aan mijn studie gedaan.”

Ingrijpende gebeurtenissen gaven Tams nieuwe energie. „Kort na elkaar overleden mijn vrouw en mijn moeder. Ik vroeg mezelf af: Hoe kan ik mijn leven een positieve impuls geven? Door mijn studie af te maken. Ik ben weer college gaan lopen, tentamens gaan doen. Sommige tentamens had ik al gedaan, maar moest ik overdoen, omdat ze verlopen waren. Uiteindelijk heb ik het gered. Na 34 jaar. Ik noem mezelf de langst ingeschreven student van Nederland.”

Wat Tams met zijn studie gaat doen, weet hij nog niet. „Ik zou wel als kinderpsycholoog aan de slag willen. Dus ik denk dat ik vanaf januari ga solliciteren.” Voorlopig heeft de Amsterdammer genoeg omhanden. „Ik werk zeventien uur per week bij Albert Heijn, op de zuivelafdeling. De winkel staat tussen de Pijp en de grachtengordel in. Uit beide buurten krijg ik klanten. André van Duijn bijvoorbeeld.”

Tams is verder druk met zijn schoonvader. „Hij is 84 en hartpatiënt. Ik ben zijn mantelzorger. Elke dag ga ik naar hem toe. Gelukkig woont hij om de hoek.” Van bewondering wil Tams niet horen. „Het kwam op mijn weg en dan vind ik dat ik die zorg op me moet nemen.”

Een brede interesse heeft Tams. Hij verdiept zich in archeologie en ruimtevaart, zwemt, fietst, gaat vioolles volgen en is lid van de Rozenkruizers, een gnostieke beweging. Terwijl Tams de kamer rondkijkt: „Na het overlijden van mijn vrouw ben ik hier neergestreken. Ik moest een groot deel van mijn 20.000 boeken verkopen. Mijn archief met 2 miljoen krantenknipsels, waar ik veertig jaar over heb gedaan, is in de papiercontainer verdwenen. Geen ruimte voor. Daardoor besef ik de betrekkelijkheid van alles. Dat besef heb ik van huis uit meegekregen -ik ben van oorsprong gereformeerd vrijgemaakt-, maar die betrekkelijkheid te ervaren, is wat anders.”