Groene rattenslangen, pootloze salamanders, bijtschildpadden - voor de liefhebber is er genoeg te koop in Reptielenplaza. In een hoek van de winkel waggelen twee neushoornleguanen door hun terrarium. De blauwpaarse beesten van niet minder dan 1,20 meter lang stonden afgelopen jaar volop in de belangstelling.De leguanen legden begin september tien eieren. Een unieke gebeurtenis, want blauwe neushoornleguanen zijn uiterst zeldzaam. Volgens Mastenbroek leven er wereldwijd nog maar zo’n 25 exemplaren in het wild. „Vooral op de eilanden in Midden- en Zuid-Amerika komen ze nog voor, maar hun populatie daalt sterk. Eilandbewoners eten de leguanen. Ik ben de enige in Nederland die een koppel bezit.”

De reptielenliefhebber bewaart de witte, knobbelige eieren van zo’n 10 centimeter groot in een broedstoof, een soort couveuse voor reptielen. „Normaal gesproken begraaft de blauwe neushoornleguaan de eieren. In een broedstoof boots ik die situatie na. Ik houd de temperatuur op 29,6 graden en raak de eieren niet aan.” Inmiddels zijn er drie maanden voorbij en kunnen de leguanen elk moment uit het ei komen.

Mastenbroek weet nog niet wat hij gaat doen met de jonge neushoornleguanen. „Honderden dierentuinen en particulieren hebben belangstelling. Ik kan wel 2000 euro per jong krijgen, maar geld interesseert mij niet. Anders reed ik allang in een BMW door Leeuwarden.”

De 28-jarige Leeuwarder kietelt ondertussen een kleine hagedis onder zijn kin. Eén ding weet hij zeker. „Ik verkoop de beesten niet aan een dierentuin. Daar worden ze slecht verzorgd. Ik bezocht een keer de Aqua Zoo Friesland in Leeuwarden en zag daar een leguaan met aangevreten poten en staart. Dat gun ik mijn dieren niet.”

Het liefst zou de ondernemer zijn jonge neushoornleguaantjes ruilen tegen andere zeldzame reptielen. „Ik wil graag exclusief spul, zoals breedvoorhoofdkrokodillen.” Krokodillen zijn de favoriete beesten van Mastenbroek. „Om hun bouw en gedrag. Een krokodil faalt nooit in het pakken van zijn prooi. Ik vind ze heel charmant.”

Minder charmant is de cobra die hem enkele weken geleden in het gezicht spoog, waardoor hij het licht in zijn linkeroog gedeeltelijk kwijtraakte. Dat was voor de reptielenhouder echter geen reden om te stoppen met zijn liefhebberij. „Een dier valt nooit aan uit agressie, een mens wel. Het zijn de risico’s van het vak.”

Tien jaar geleden nam de jonge ondernemer een erg groot risico. Hij smokkelde naar eigen zeggen tijdens een bijna 24 uur durende vliegreis giftige slangen vanuit Australië naar Nederland. „Ik wikkelde de slangen in een plastic zak. Daarna deed ik een heel wijde broek aan, daar stopte ik ze in.”

Mastenbroek, die al op zijn twaalfde zijn eerste koppel zandadders kocht, kan zich een leven zonder reptielen niet voorstellen. „Het zijn geen lieve en schattige beestjes, maar ze zijn wel reuze interessant. Mijn motto is: Als je de mensen leert kennen, ga je de beesten steeds meer waarderen.”