Sultan Qaboes zette 35 jaar geleden zijn vader af, die niets wilde weten van moderne ontwikkelingen voor zijn land.In buurland Jemen had de monarchie eenzelfde aversie tegen moderne invloeden, wat tot een jarenlange, bittere burgeroorlog leidde tussen aanhangers van de sultan en de door Egypte gesteunde republikeinen. Een vergelijkbare oorlog wist Qaboes in Oman te voorkomen. Omani’s spreken daarom van een fluwelen revolutie.

Oman is tegenwoordig een moderne staat. Een diplomaat van de Duitse ambassade in Muscat spreekt over „goed uitgedachte langetermijninvesteringen en een veelbelovende toekomst.” Er is een uitgebreid, goed verzorgd wegennet. De industriële haven van Sohar en de containerhaven van Salallah worden met hulp van Nederlandse havenspecialisten uitgebouwd en hebben een enorm potentieel, gezien de gunstige ligging van Oman tussen Azië, de Perzische Golf en Europa.

Oman heeft grote ontziltingsinstallaties gebouwd om zeewater in goed drinkwater om te zetten. Het land mag dan wel rijk zijn aan olie waarmee alle ontwikkelingen worden gefinancierd, het is arm aan water. Oman weet dat er aan zijn bewezen olievoorraden over ongeveer 18 jaar een einde komt. Het streven is daarom in sneltreinvaart andere bronnen van inkomsten te ontwikkelen.

De staat verzorgt de infrastructuur waarmee voor het bedrijfsleven een gunstig klimaat wordt geschapen om zich te ontwikkelen. Een voorbeeld daarvan is de ”kennisoase” bij Muscat, een kantorencomplex dat beschikt over snelle internetverbindingen, een opleidingsinstituut en andere faciliteiten om bedrijven die met informatietechnologie werken te ondersteunen.

De ontwikkeling van toerisme is nieuw. Bij Muscat, Salallah en andere steden worden -vooral langs de kust- grote hotels gebouwd. De kustlijn is met haar grillige rotspartijen en vele Portugese forten -herinneringen aan de Portugese bezetting in 16e en 17e eeuw- ontzettend mooi.

Oman is doorgaans droog, maar bij Salallah, niet ver van de grens met Jemen, zorgen moessons voor een jaarlijkse rijke regenval en daardoor voor een heel ander klimaat. Hier groeien ook de wierookbomen waarnaar de profeet Jeremia verwijst (Jeremia 6:20).

De wierook van de in het Evangelie van Matthéüs genoemde wijzen uit het oosten moet uit deze omgeving zijn gekomen, omdat tot aan de derde eeuw na Christus hier het centrum van de wereldwijde wierookhandel lag. De Amerikaanse hoogleraar Juri Zarins werkt aan de opgraving van de stad van waaruit de wierook werd verscheept. De valleien waar de wierookbomen stonden, werden vanzelfsprekend zorgvuldig geheim gehouden.

In dezelfde omgeving ligt ook het graf van Job. Job wordt echter niet alleen in de Bijbel genoemd maar ook in de Koran. Christelijke pelgrims komen hier bijna niet, wel moslimpelgrims die het graf -hoe kan het ook anders in deze omgeving- rijk bewieroken.

Overigens is de locatie van het graf niet geheel onomstreden. Er schijnt ook een graf van Job in Jordanië te zijn en een ander in Marokko.

Op de markten van Salallah en Muscat vindt men talrijke wierookverkopers. Velen van hen zijn Indiërs en Pakistani, die met honderdduizenden naar Oman zijn gekomen om daar een goede boterham te verdienen. In de haven van Salallah liggen Indische scheepjes met hun waar naast de grote containerschepen.

Door de enorme economische groei in de afgelopen jaren zijn er veel buitenlanders naar het land gekomen, waaronder tienduizenden christenen, die er vier kerken hebben gebouwd. De Nederlander Arie de Boer is voorzitter van het door de Amerikaanse Presbyteriaanse kerk gesteunde al-Amana Centrum, dat Amerikaanse theologiestudenten naar Oman brengt om hun meer over de islam te leren. De Boer betreurt het dat er niet meer aandacht is voor de tolerante houding van de inwoners van Oman naar de christenen in hun midden.

Het aantal buitenlanders zal in de toekomst echter afnemen. Oman heeft veel Omani’s naar buitenlandse universiteiten gestuurd, die terugkomen en de komende jaren de plaatsen van deze buitenlanders zullen innemen.

Oman is een oase van rust in een regio met vele spanningen. Een voormalige Egyptische culturele attaché noemt Oman saai. Er is weinig gaande dat de aandacht trekt van buitenlandse media. Misschien is dat maar goed ook, want veel media-aandacht gaat uit naar conflictsituaties.

Er komt weinig pers naar Oman en dus reist de Omaanse minister van Informatie binnenkort voor een groots opgezet Omansymposium naar Caïro waar de grootste organisatie van buitenlandse correspondenten in het Midden-Oosten is gevestigd. Oman wil door de wereld gezien worden.