Jessica Pocorni woont met haar vijf kinderen in een piepklein houten huisje in de volkswijk Latour. Op een erf dat door de overvloedige regen van de afgelopen weken vrijwel continu onder water staat. „De kinderen kunnen daardoor niet buiten spelen, anders lopen ze het risico ziek te worden”, zegt Pocorni somber. En dus zijn zij ertoe veroordeeld binnen te blijven in de vochtige woning, die slechts twee kamers telt en waar een geïmproviseerd keukenblok de enige luxe lijkt te zijn. „De gasfles is bijna leeg. Ik hoop dat ik het er tot de feestdagen mee redt, want ik zou niet weten hoe ik een nieuwe moet betalen. Anders zal ik buiten op vuur moeten koken.”Pocorni, een alleenstaande moeder, moet maandelijks zien rond te komen met een uitkering van nog geen 150 Surinaamse dollar, zo’n 40 euro. „Gelukkig krijg ik af en toe wat van familie en kunnen de kinderen bij de buren eten als ik écht niets meer heb, anders zouden ze omkomen van de honger. We hebben helemaal niets, de kinderen hebben geen speelgoed en fietsen. Dat is toch geen leven zo?”

Pocorni zegt dat feestdagen de moeilijkste periodes zijn. „Dan is het extra vervelend. Met sinterklaas zijn er geen cadeaus, met Pasen kan ik geen extra eieren kopen, verjaardagen zijn altijd zo sober mogelijk. En nu met Kerst kan ik ook niets bijzonders doen. Misschien een stukje kip bij de rijst, dat is alles. Dat koop ik niet zelf, maar krijg ik meestal van mijn zus. De twee jongens willen zo graag vuurwerk hebben, al zijn het maar een paar sterretjes. Maar ook dat kan gewoon niet.”

Zelfs een bezoek aan de kerk op kerstavond zit er niet in. „Hoe moet ik dat doen? Met vijf kinderen heen en terug met de bus is te duur. Voor dat geld kan ik vier broden kopen, als ik het al zou hebben. En je wilt toch netjes gekleed gaan, maar voor nieuwe kleren heb ik al helemaal geen geld.”

Zoals de familie Pocorni zijn er vele duizenden gezinnen in Suriname. Het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft, is de afgelopen jaren alleen maar toegenomen. De inflatie is in de voorbije maanden weer tot ongezonde hoogten gestegen, mede door de recente verdubbeling van de brandstofprijzen. Weliswaar gaat het in economisch opzicht met het land weer een beetje de goede kant op na een kwarteeuw kommer en kwel, maar veel Surinamers merken daar nog weinig van.

Pocorni: „Het is maar een klein groepje dat steeds rijker wordt, onder wie politici en handelaren. Die zijn alleen maar bezig met hun eigen belangen en houden elkaar de hand boven het hoofd om steeds meer geld te kunnen verdienen. Dat de rest van Suriname nauwelijks te eten heeft, interesseert ze niet. Zolang zij met de Kerst maar een vette kalkoen op tafel hebben staan, vinden ze het best.”