Volgens het Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis in Leiden kan met deze vondst voor het eerst wetenschappelijk onderzoek worden gedaan naar de wereld waarin de dodo leefde. De vogel werd in de zeventiende eeuw uitgeroeid nadat de westerse mens (Nederlandse zeelieden) voet aan land hadden gezet op het Afrikaanse eiland.De onderzoekers vonden in het Mare aux Songes circa twintig dodobotten. Bovendien lagen er een kleine zevenhonderd botten van andere uitgestorven vogelsoorten en van inheemse schildpadden alsmede zaden en houtresten van (deels) uitgestorven bomen en planten. Dit maakt het volgens een woordvoerster van Naturalis extra interessant om de leefwereld van de dodo te reconstrueren.

Voor het laatst zijn in 1920 veel botten van de dodo gevonden. Dat gebeurde in hetzelfde moeras. Het materiaal verdween naar diverse musea zonder dat verder enig onderzoek was verricht.

De dodo kwam alleen op Mauritius voor. Het dier had een gewicht van ongeveer 25 kilo en slechts kleine vleugeltjes waarmee het nauwelijks kon vliegen. De hulpeloze vogels werden door de zeelieden massaal geslacht. Ingevoerde varkens en apen deden zich tegoed aan eieren en jongen.

Alle nu gevonden botten bevinden zich in één laag, wat doet denken aan een massagraf. Er zijn kuikenresten bij en een zeer zeldzaam deel van de snavel waarvan er tot nu toe maar enkele bekend zijn in de wereld.
Om de vindplaats nauwkeurig te onderzoeken, wordt een internationaal team geformeerd. Lokale specialisten voeren het onderzoek uit in samenwerking met Europese instituten als Naturalis, TNO en het Natural History Museum in Londen.