In Nederland wordt de zotheid gekroond
Wordt in Nederland de zotheid gekroond, vraagt mr. C. M. Verkade zich af. Onze samenleving is zo ontspoord dat zij in een tv-programma een organisatie die pedofilie meer ruimte wil geven alle ruimte gunt, maar zich tegelijkertijd inspant om een partij als de SGP, die niemand schade berokkent, te laten verbieden.
Het praatprogramma Barend en Van Dorp had de afgelopen weken twee avonden achter elkaar twee primeurs. Op dinsdagavond 13 december had zij Marja Verhoeve uit Dordrecht te gast. Zij zat daar vanwege haar positieve SGP-betrokkenheid en verdedigde op kloeke, integere wijze de haar persoon en wezen klaarblijkelijk diep rakende beginselen, stralend van levenslust en wijsheid. Wat criticus Jan Mulder ook probeerde, het lukte hem niet haar in het hoekje te krijgen waarin hij gasten zo graag wil stoppen.Na het zoveelste vooroordeel van haar interviewers ontmaskerd te hebben, sprak Marja Verhoeve op den duur de markante woorden: „Er zitten hier alleen maar ongenuanceerde mensen aan tafel”, waarbij zij niet op zichzelf en de andere gasten doelde, en daarmee sloeg de vertegenwoordigster van de groepering die ongenuanceerdheid verweten wordt de spijker op de kop.
Duidelijk werd dat zij zelf de keuze voor de SGP-levensinstelling gemaakt had, dat zij met haar visie niemand het leven moeilijk maakte of moeilijk wilde maken. Tevens gaf zij aan dat zij het zeker niet met alles van het SGP-hoofdbestuur eens was, maar dat zij desondanks positief-kritisch in dit haar verrijkende gedachtegoed wilde staan en meedenken.
Inhouden
De volgende avond had het praatprogramma Barend en Van Dorp weer een primeur. Ook dit keer had zij een minderheidsgroepering van de Nederlandse samenleving gevonden en klaarblijkelijk had deze minderheidsgroepering minder lef en moed dan die van de avond tevoren: er zaten twee bestuursleden van de Vereniging Martijn, een vereniging die pedofilie in Nederland een grotere kans wil geven, in de studio.
Ook deze heren werden op de gebruikelijke wijze aan de tand gevoeld en gaandeweg gaven zij meer en meer aan wat zij voor doelstellingen hadden. Tot hun droefenis is het huidige klimaat in Nederland niet rijp voor hun bedoelingen, waardoor ze zich nu nog met hun wensen in moesten houden.
Op de vraag wat ze nu dan wel bespreekbaar vonden (ik vermoedde zo iets van dat het mogelijk moet zijn op een terrasje een glas ranja met een kind te drinken…) kwam de markante gedachte dat een volwassen pedofiel zich toch oraal seksueel moet kunnen laten bevredigen (in de studio viel een ander hetzelfde bedoelend werkwoord) door een viertienjarig meisje.
Talloze slachtoffers
Het markante is nu dat de eerste groepering in Nederland erg onder vuur ligt. Hoewel geen enkele SGP-vrouw lijdt onder haar eigen levensvisie (het is het Clara Wichmann-instituut na jaren zoeken uiteindelijk niet gelukt een SGP-vrouw zover te krijgen bij de rechter een klacht in te dienen) en er geen enkel slachtoffer door deze levensvisie en de SGP-idealen gemaakt wordt, trachten allerlei organisaties deze partij verboden te krijgen.
Dat deze SGP-idealen ook geen kwaad kunnen, bewijst het verleden. Jan Mulder zei tegen Marja Verhoeve dat zij een wandelend museum was en hij beaamde dat vroeger bijna iedereen in Nederland dacht zoals Marja dat nog steeds doet.
De heren die de dag erna bij Jan Mulder zaten, zullen, als hun idealen verwezenlijkt worden, talloze slachtoffers gaan maken. Het ideaal als volwassen man door bijvoorbeeld veertienjarige meisjes oraal seksueel bevredigd te worden was slechts een begin van hun doelstellingen om een gelukkigere samenleving te creëren, een begin dat nu in het huns inziens helaas ongunstige klimaat voor hun idealen al wel bespreekbaar was.
De prangende vraag die ik heb is: wanneer heeft de samenleving door hoe ontzettend ontspoord ze is? Een organisatie die geen enkele schade berokkent en geen enkel mens ongelukkig maakt, moet haar 800.000 euro subsidie inleveren, terwijl de organisatie die kinderen door volwassenen seksueel wil laten misbruiken rustig mag bestaan en wellicht zelfs van overheidswege gefinancierd wordt. De auteur is politicoloog en docent aan de Evangelische Hogeschool te Amersfoort en directeur van een onroerendgoedontwikkelingsbedrijf."
De auteur is politicoloog en docent aan de Evangelische Hogeschool te Amersfoort en directeur van een onroerendgoedontwikkelingsbedrijf."