Het protocol voor het omgaan met vertrouwelijke informatie zou moeten verbieden dat AIVD-medewerkers überhaupt met zulke diskettes op stap gaan. Dat zo’n medewerker die diskettes bovendien laat slingeren en vergeet mee te nemen bij het inleveren van een geleasede auto, is onvoorstelbaar.Betrof het hier slechts informatie over een winkeldief of een tasjesroof, dan zou De Vries niet geïnteresseerd zijn. De bestanden bevatten, volgens zijn mededeling, zeer compromitterende gegevens over seksuele relaties van Pim Fortuyn met Marokkaanse jongetjes.

Het voorval roept allerlei vragen op. Allereerst voor de AIVD. Een jaar geleden zette een Amsterdamse officier van justitie zijn computer met vertrouwelijke gegevens bij het grofvuil. Nu blijkt dat ook de meest geheime dienst van het ministerie van Binnenlandse Zaken slordig met gegevens om gaat. Dat schaadt het imago van en het vertrouwen in onze inlichtingendienst. Minister Remkes moet bij zijn uitleg aan de Kamer harde garanties bieden voor de veiligheid van dit soort informatie.

In de marge van dat gesprek zal zonder twijfel ook de vraag op tafel komen waarom de AIVD politici als Fortuyn en andere LPF-voormannen volgde. Bij Fortuyn verwees de minister naar het risico van chantage. Dat was inderdaad niet denkbeeldig, gezien zijn escapades. Overigens ontkende Remkes dat daar speciaal onderzoek naar verricht is.

Intussen vragen de andere politici zich af waarom zij gevolgd zijn - dat is immers alleen toegestaan als daar een bijzondere aanleiding voor is. De Vries stelt echter dat de AIVD infiltreert in milieubewegingen, lokale bestuurders stiekem volgt en bijzonder geïnteresseerd is in de seksuele details van de politici. Omdat het oude informatie betreft en er blijkbaar later weinig of niets mee gedaan is, past het Remkes om ook de aanleiding tot deze onderzoeken te onthullen.

De aankondigingen van de misdaadverslaggever, in de aanloop naar een tv-uitzending, roepen ook vragen op over diens motieven. Hopelijk beschikt De Vries over voldoende zelfbeheersing om smeuïge details en staatsgeheimen onbesproken te laten. Er is echter nog een probleem. Een van de gevolgde politici geeft aan dat De Vries, lijsttrekker van de PRDV, al zes weken over de diskettes beschikt. Als dat juist is, suggereert de timing van deze publiciteit een dubbele rol van de journalist. Op 30 november lanceerde de politicus in spe in Nieuwspoort zijn visie op terreurbestrijding, onder het motto: ”Geen geheim agent maar een wijkagent”. Daarin kreeg de AIVD er flink van langs. Weliswaar legt De Vries soms de vinger terecht op de zere plek, maar tegelijkertijd laadt hij de verdenking van een dubbele agenda op zich.

Dat doet afbreuk aan zijn betoog. Of deze verdenking terecht is, blijkt misschien binnenkort. Immers, twee maanden vergat een AIVD’er zijn laptop in de trein - en die is nog spoorloos. Misschien ligt hij al op de plank bij Peter R. de Vries.