Ex–president Milosevic van Joegoslavië had om de getuigenis van de Westerse politici verzocht. De opgedrongen advocaten Kay en Higgins hadden voor Milosevic de schriftelijke procedure gevoerd. Zij hadden betoogd dat de getuigenis van Schröder en Blair noodzakelijk is voor de opheldering van bepaalde vraagstukken rond de Kosovo–aanklacht.Duitsland en het Verenigd Koninkrijk hadden geantwoord dat het oproepen van Schröder en Blair „geen legitiem doel van bewijsvoering" dient en dat hun officiëe functies hun bepaalde immuniteiten verlenen die het uitvaardigen van een dagvaarding in de weg zouden kunnen staan.

Volgens de rechters hebben Kay en Higgins onvoldoende aannemelijk gemaakt in hoeverre de getuigenis van Blair en Schröder relevant en noodzakelijk is voor de verdediging van Milosevic. Milosevic had hen onder meer willen laten zeggen dat uit onderlinge gesprekken blijkt dat hij ijverde voor vrede op de Balkan. Ook wilde hij de twee politici horen over de „NAVO–agressie" tegen Joegoslavië en over de vraag of de Kosovo–Albanezen op de vlucht sloegen voor de NAVO–bommen. De rechters achten de getuigenis op dit laatste punt niet „noodzakelijk" omdat Blair en Schröder niet ter plaatse waren.

De schriftelijke procedure rond een eventuele dagvaarding van Schröder en Blair is vertrouwelijk gevoerd; de rechters hebben het uiteindelijke besluit openbaar gemaakt vanwege het publiek belang.

Milosevic had eerder ook de dagvaarding geëist van onder anderen de Franse president Chirac en de Amerikaanse oud–president Clinton. Over de stand van de procedure in deze zaken is niets bekend.