Tot aan de parlementsverkiezingen over anderhalf jaar wordt Afghanistan nu geleid door een islamitische overgangsregering, die zich zal baseren op de shariawetgeving.

Karzai deelde maandagavond aan het slot van de vergadering mee dat „alle wetten gebaseerd zullen zijn op de islamitische rechtspraak.” De fundamentalistische militieleider Abdul Rasal Sajaf zei enkele dagen geleden dat Karzai alleen de steun van het volk zou kunnen behouden zolang zijn regering de sharia zou handhaven. Invloedrijke religieuze leiders hadden de afgelopen dagen zelfs geroepen dat Afghanistan een islamitische republiek zou moeten worden.

Onder deze druk heeft Karzai zijn plannen voor een nationale raad laten varen. Volgens de president blijven nu vier of vijf gedelegeerden uit alle negen Afghaanse kiesdistricten in Kabul achter om een commissie te vormen die de parlementsverkiezingen en de samenstelling ervan moet uitwerken.

De samenstelling van een nationale raad bleek de hoofdreden waarom de loya jirga er niet voor te winnen was. Vooral de etnische Pathanen, de grootste bevolkingsgroep van Afghanistan, vreesden onvoldoende vertegenwoordiging in de raad. De Noordelijke Alliantie, vooral Tadzjieken en Oezbeken, hebben momenteel de meeste bestuurlijke touwtjes in handen.

Naar eigen zeggen vormen de Pathanen 65 procent van de Afghaanse bevolking. Veel Pathaanse afgevaardigden in de loya jirga zijn voorstander van een parlement met een afgevaardigde voor ieder van de 381 districten van Afghanistan. Volgens Karzai wordt het parlement dan echter te groot en te duur.

Het grootste gedeelte van de vergadering was al voor het officiële einde van de loya jirga opgestapt. Volgens getuigen verlieten ongeveer duizend van de bijna 1600 afgevaardigden de vergadering maandag vroegtijdig. Zij waren boos en van mening dat er vertragingstactieken werden toegepast en dat belangrijke onderwerpen onvoldoende aan de orde kwamen.

Veel afgevaardigden waren boos over Karzai’s initiatief voor een nieuwe regering. Onder hen was voormalig president Burhanuddin Rabbani, die zei dat het kabinet aan de loya jirga had moeten worden gepresenteerd. De afgevaardigden hadden vervolgens de voordracht moeten ratificeren. „De samenstelling van het kabinet had moeten worden bepaald door de loya jirga”, aldus Rabbani, die zijn kandidatuur voor het presidentschap had ingetrokken ten gunste van Karzai.

Hoewel de agenda voor de loya jirga nooit duidelijk was, werd alom aangenomen dat de afgevaardigden een president zouden kiezen, zijn kabinet zouden ratificeren en een commissie zouden benoemen voor de vorming van een parlement.