Op 16 november kwamen drie Somaliërs om in Burao toen ze een landmijn lieten ontploffen. Dezelfde dag kwamen veertien Cambodjanen om toen hun truck op een antitankmijn reed. Ze werden het slachtoffer van een burgeroorlog die officieel al lang voorbij was.Volgens een nieuw rapport van Unicef, UNDP en de UN Mine Action Service is nog steeds meer dan 200.000 vierkante kilometer op aarde met explosieven bezaaid. In 2004 werd er bijna 290 miljoen euro besteed aan opruimacties, een record. Toch is er vooral in Afrika nood aan geld om mijnvelden op te ruimen. „Om opnieuw vooruitgang te boeken inzake opruiming, is er ongeveer 391 miljoen dollar aan fondsen tekort”, aldus het VN-rapport.

Landmijnen maken beduidend minder slachtoffers dan vroeger, stelt het rapport. Toch vallen er nog dagelijks doden. Op jaarbasis, becijferden de auteurs, gaat het om 15 tot 20.000 doden.

De daling van het aantal doden is de verdienste van het Verdrag van Ottawa van 1997, dat intussen 147 landen verbiedt om landmijnen te maken, te gebruiken of te verkopen. In 1997 gebruikten nog 19 landen antipersoonsmijnen. Anno 2005 blijven enkel het leger Birma, Nepal en Rusland nog gebruikmaken van de dodelijke springtuigen.

Dinsdag bracht het netwerk International Campaign to Ban Landmines naar jaarlijkse gewoonte een rapport uit met gegevens over de opvolging van het Verdrag van Ottawa. Afghanistan is met 33,3 ontmijnde vierkante kilometer de beste leerling van de klas, stelt het ”Landmine Monitor Report 2005”. Cambodja staat op twee met 32 vierkante kilometer. In totaal werden 140.000 antipersoonsmijnen en 50.000 antitankmijnen opgeruimd in 2004.

Het gebruik van mijnen is afgenomen bij legers, maar raakt steeds meer ingeburgerd bij rebellenbewegingen. Vorig jaar was dat het geval in dertien landen. Rebellen gebruiken nu meer antipersoonsmijnen dan conventionele legers.