De Bijbels liggen open. De kaarsen van de grote kroonluchters branden. De banken zijn gevuld met hoogwaardigheidsbekleders: premier Balkenende, de Kamervoorzitters en leden van de hofhouding. Alle ingrediënten voor een koninklijke doopdienst zijn aanwezig.De Schriftlezing klinkt uit Exodus 14: over de doortocht van Mozes en het volk Israël door de Rode Zee. Ds. J. A. D. van der Boon heeft voor dit gedeelte gekozen omdat er uit blijkt dat God een reisgenoot is „van mensen die het niet meer zien zitten.” „Dit oude verhaal is dus op geen stukken na oud en versleten.” De wind die het water wegblies, wijst volgens de Wassenaarse predikant op de „adem van God.” „Daarmee zijn we dicht bij het geheim van het symbool van de doop.” Dat de geschiedenis een heenwijzing is naar de afwassing van de zonden, laat de predikant liggen. Het klassieke doopformulier, waarin dat staat, blijft ook gesloten.
Ds. Van der Boon –vaste voorganger van de Dorpskerk– vertelt over de gesprekken die hij heeft gehad met het prinselijk paar. „Soms kunnen ouders vragen: Waarom zou je eigenlijk laten dopen? U gaf direct aan: Natuurlijk willen wij daarover spreken. Dat gaf een opening naar een diepere laag in ons gesprek. Over wat voor u geloven betekent.”

In het eerste deel van de overdenking klinken vooral vrijzinnige woorden. „Wat zou dat kunnen zijn: God?” Voor de predikant is God vooral dat wat mensen vinden dat Hij is. „Er bestaan geen absolute of gestolde antwoorden op die vraag.” God is ervaring, vindt de predikant.

Muziek klinkt. Prinsen en prinsessen luisteren aandachtig. Vader Zorreguieta is vermoeid, maar ook zichtbaar gelukkig met zijn kinderen en kleinkinderen.
Niet alle Oranjes zijn er. Prinses Margriet is nog in Zuid Korea, in verband met een Rode Kruisvergadering. Ook haar zussen Irene en Christina zijn afwezig. Prins Floris en zijn vrouw zijn nog op huwelijksreis. Twee kinderen uit de koninklijke familie die waren aangekondigd, zijn bij nader inzien toch thuisgelaten: graaf Claus Casimir, zoon van prins Constantijn, en de kleine gravin Luana, dochter van prins Friso. Eloïse, dochter van Constantijn, is wel tijdens een deel van de dienst in de kerk.

Alexia wordt binnengedragen. Gehuld in de doopjurk waarin voor het eerst prinses Wilhelmina in 1880 werd gedoopt. De crême doopjurk is ook gebruikt bij de doop van prinses Juliana, prinses Beatrix, prinses Christina, prins Willem Alexander en als laatste prinses Catharina Amalia. Historische stof.

De predikant giet het doopwater in de doopvont. Water uit de Israëlische rivier de Jordaan. „Dankzij vrienden van de ouders.” De kindercantorij van Wassenaar zingt. „Water, water der Jordaan. Alle schuld is weggedaan.”Onze zonden draagt de Heer. Zie, de duif daalt op hem neer.”

De doopvragen klinken. „Vertrouwt ge uw kind toe aan God – in goede en in kwade dagen? Wilt u (…) het leiden en bent u bereid te aanvaarden dat uw kind eenmaal het ouderlijk huis zal verlaten (…)?” In de kerk klinkt gelach. „Belooft u de vrijmakende boodschap van Jezus Christus aan uw kind door te geven (…)?” De jawoorden klinken. Prins Willem Alexander noemt de doopnamen nog een keer: Alexia Juliana Marcela Laurentien.

Het doopwater vloeit. Na het amen voegt de predikant eraan toe: „Gezegend je mond, dat die lachen mag. Gezegend je ogen, dat ze je naaste zien staan. Gezegend je voeten, dat ze wegen van vrede gaan. Gezegend je handen, dat die ook zegenen en troosten.” Bij het noemen van de lichaamsdelen pakt de predikant ze vast. Alexia dreigt te gaan huilen, maar kiest er uiteindelijk voor met de broche van moeder verder te spelen. Die is veel te mooi.

Voor het schitterend geklede prinsesje Amalia –donkergroen jurkje met kant en strik– is het allemaal overweldigend. Samen met zusje Alexia is zij binnengebracht. Eerst veilig bij vader op schoot. Bij oma Zorreguieta is nog beter. En een wandeling door het voorste deel van de kerk is ook spannend. Terug naar vader? Nee, dat niet. Hè, daar is het kindermeisje. Einde wandeling. Samen met Amalia verlaat het meisje de kerk. Het doet denken aan 1968, toen prins Willem Alexander als peuter zijn hand in de doopvont stak bij de doop van zijn broer Friso in 1968.

Ondertussen hebben de peters en meters van Alexia hun goede wensen uitgesproken. Jonkheer mr. Frans de Beaufort, prinses Mathilde van België –„dat je moge opgroeien tot een mooie en genereuze persoonlijkheid”–, broer van prinses Máxima Juan Zorreguieta, vriendin Alexandra Jankovich de Jeszenice, en als laatste prins Friso, broer van prins Willem Alexander. De wens van de prins die vanwege zijn vrouw afstand deed van het recht op de troon, heeft een diepere lading: „Ik wens je toe dat je de vrijheid zult krijgen je eigen levensweg te kiezen.”

Van de protestantse gemeente van Wassenaar krijgen de ouders een kinderbijbel. „Zoals alle dopelingen die krijgen.” Ook voor prinses Amalia is er een kinderbijbel. Voor prinses Alexia is er nog een houten ooievaar. „Een uitnodiging om straks deel te gaan nemen aan de kindernevendiensten”, legt ds. Van der Boon uit.

De zegen klinkt. De 500 genodigden verlaten de kerk. Bij de uitgang is er een collecte. Voor een project van het Oranjefonds: Haagse Hopjes. Dat het mogelijk maakt aan Haagse kinderen om speelgoed te lenen.

Zie ook:

Foto’s doop Alexia