Israël gaat gewoon door met het bestrijden van terrorisme. Zo doodden Joden recent een 35-jarige aanvoerder van de gewapende tak van de islamitische verzetsbeweging Hamas op de Westelijke Jordaanoever. Een plaatselijk leider van de radicale al-Aqsa Martelaren Brigades onderging hetzelfde vonnis. Dat is verschrikkelijk, maar onvermijdelijk. Israël heeft geen keus. Wie burgers beschermt, moet de mensen aanpakken die een veilige situatie in de weg staan.Israël handhaaft het verzet tegen terreur. De binnenlandse politieke situatie van het land blijkt echter wel onderhevig aan verandering. Amir Peretz won vorige week de machtsstrijd binnen de Israëlische Arbeiderspartij. Hij verdrong de 82-jarige Shimon Peres van diens voorzittersstoel. De twee namen verschillen slechts twee letters. Hun visie is meer onderscheiden. Het is goed om ze uit elkaar te houden.

Peres ging destijds een coalitie aan met de Likudpartij van Sharon. Zij stonden beiden achter het besluit om het blok van de Joodse nederzettingen in de Gazastrook, Gush Katif, af te staan. Maar Peretz maakt er geen geheim van dat de Arbeiderspartij de alliantie met de conservatieve Likud moet beëindiggen. En er gaan geruchten in Israël dat de samenwerking inderdaad op haar eind loopt. Want de adviseur van Peretz, Guy Spigelman, zei direct na de overwinning dat zijn baas met Sharon wil praten over het houden van vervroegde verkiezingen.

In elk geval zou volgens enquêtes de Arbeiderspartij in de Knesset, het parlement, in plaats van de huidige 21 niet minder dan 27 zetels krijgen. Heel wat Israëli’s zien Peretz dan ook als kandidaat-premier bij de verkiezingen. Temeer omdat Sharon zich door zijn eigen fractiegenoten in de steek gelaten weet. Een deel van Likud steunde hem niet bij het benoemen van drie nieuwe ministers.

Peretz is primair vakbondsleider. Hij trad in 1988 toe tot de Knesset. En in 1995 werd hij voorzitter van de machtige vakbond de Histadrut. Hij zag kans om stakingen te organiseren en sociale concessies af te dwingen. Hij wil vechten tegen armoede. Maar op het gebied van de internationale politiek is hij totaal onervaren. De man wil terug naar de grenzen van 1967. Hij is dus voor terugtrekken uit de zogenaamde bezette gebieden. Een van zijn uitspraken luidt: „Wij moeten geen andere volkeren regeren.”

Het is niet onmogelijk dat Sharon -samen met Peres- een eigen partij gaat beginnen en dat er een splitsing in Likud komt. Natuurlijk zal dat ook de aanhang van de Arbeiderspartij doen teruglopen. Het is dan ook de vraag of dat de weg zal vrijmaken voor Peretz om z’n gang te gaan. Als dat zou gebeuren, verandert er inderdaad iets. Peretz zou wel eens een meer open oor kunnen tonen voor mevrouw Rice en meneer Bush dan zijn voorganger.