Nico Kok, met slechts 127 voorkeurstemmen in de gemeenteraad gekozen, kan zich niet vinden in de stoere taal van Pim Fortuyn. Hij stapt uit de fractie en begint zijn eigen Fractie-Kok.In februari 2003 begint Michiel Smit een vrijage met het Vlaams Blok. Van deze extremisten wil Leefbaar Rotterdam niets weten. Smit moet zich van de Vlamingen ontdoen of anders eieren voor zijn geld kiezen. Smit blijft, maar wordt met zachte dwang de fractie uitgezet.

In september 2003 loopt Joop van Heijgen tegen een politiek meningsverschil aan binnen zijn fractie. Volgens hem gaat Leefbaar Rotterdam te veel op de toer van pappen en nathouden. Van Heijgen stapt op en probeert eerst nog wat samen te doen met Smit. Ook dat wordt niets. Ten slotte richt hij zijn eigen Rotterdam Transparant op.

Op 14 januari 2004 stuurt Leefbaar Rotterdam de eigen wethouder Rabella de Faria naar huis, omdat ze zich als wethouder van Veiligheid en Volksgezondheid onvoldoende zou profileren. Ze zou schutteren op een aantal dossiers en voortdurend ruzie hebben met medewerkers.

Fractievoorzitter Ronald Sörensen betreurt het nog steeds dat hij onvoldoende duidelijk heeft kunnen maken waarom Leefbaar Rotterdam niet verder wilde met De Faria. Velen vinden dit nog steeds onbegrijpelijk.

In de uren, dagen en maanden daarna blijkt de Leefbaar-fractie af en toe meer weg te hebben van een kruiwagen kikkers dan van een hecht stelletje politici.

Mr. Gerard Dorsman, nota bene waarnemend voorzitter van de gemeenteraad, dient zijn ontslag in, dat hij de volgende dag weer intrekt. Zo af en toe komt er een akkefietje openbaar, waar dan intern de brandblusser weer op wordt losgelaten.

Leefbaar Rotterdam, hoe lang nog? De kiezer zal in maart 2006 beslissen.