Eerst wilde PvdA–Tweede Kamerlid Arib een spoeddebat met minister Borst van Volksgezondheid organiseren, maar daar ziet zij van af. „Zij stelt dan toch weer dat al veel maatregelen zijn genomen en dat het om een personeelstekort gaat. Ik wil nu liever van kraamzorgaanbieders, hun koepels, callcenters en zorgverzekeraars zelf horen waarom er nog niets terecht is gekomen van alle toezeggingen”, aldus Arib.

Hoewel de inspectie bezorgd is over de bevindingen, stelt Borst in haar brief aan de Tweede Kamer dat het ontbreken van de kwaliteitsrichtlijnen niet per definitie hoeft te betekenen dat de geleverde zorg slecht is. TNO doet daar momenteel onderzoek naar.

De hoorzitting moet plaatsvinden voordat de VWS–begroting wordt behandeld, begin december. „Dan kan de Kamer de kwestie in ieder geval gedegen aan de kaak stellen”, zegt Arib. Volgens haar ligt een deel van het probleem bij de marktwerking die enkele jaren geleden is ingevoerd in deze sector. „Er zijn geen duidelijke spelregels gemaakt. Zo blijkt dat zorgverzekeraars met iedere kraamzorginstelling in zee gaan, vaak op basis van de laagste prijzen. Het minimumtarief dat is vastgesteld, biedt kennelijk geen oplossing.”

Maar volgens A. Treffers van het Branchebelang Thuiszorg Nederland (BTN), die circa veertig private kraamzorgaanbieders vertegenwoordigt, zijn de regels wel duidelijk. „De eisen zijn helder en onze achterban en die van de Landelijke Vereniging Thuiszorg voldoen daaraan. Het rapport van de IGZ is te somber en deels achterhaald. Dat is schadelijk voor onze branche. Wij willen het liefst een toelatingsregime voor nieuwe organisaties en daarbij betrokken worden.”

Treffers meent dat het knelpunt alleen zit bij de kleine, nieuwe organisaties die kraamzorg aanbieden. Hij schat dit landelijk op hooguit tachtig aanbieders, die ongeveer 10 procent van de kraamzorgmarkt in handen hebben. „Zij zeggen wel dat zij kwaliteitseisen hanteren, maar daar is geen controle op. En ook de zorgverzekeraars, die de zorg contracteren, letten daar niet voldoende op.”