Dat blijkt uit politiedocumenten die dinsdag aan het Britse nationale archief zijn overhandigd.

„Als Amerikaanse soldaten geslachtsziekten oplopen terwijl ze in dit land (Groot-Brittannië, red.) zijn, dan zullen zij en hun verwanten in de Verenigde Staten na de oorlog onwelwillend over ons denken”, schreef een belangrijke functionaris van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken in 1943. Brieven van Amerikaanse soldaten aan het thuisfront die werden geopend door Britse censuurmedewerkers, beschrijven hoe wijdverspreid de prostitutie is en reppen over prostituees die soldaten beroven.

Over de netelige kwestie werd een reeks crisisbesprekingen gehouden op hoog niveau. Volgens het verslag van een van de bijeenkomsten kon de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Frank Newsam zich geen effectievere nazipropaganda voorstellen dan het beeld van een decadent Groot-Brittannië waar immorele Britse vrouwen het gemunt hebben op Amerikaanse soldaten.

Het probleem kwam voor het eerst ter sprake in september 1942, op verzoek van een juridisch adviseur van het Amerikaanse leger in Londen. Hij wilde weten of het mogelijk was de Britse wet aan te passen zodat prostituees eenvoudiger waren te arresteren. De Britse politie relativeerde het belang van de kwestie en antwoordde dat het niet nodig was de wet aan te passen.

Ondermaarschalk van de Britse luchtmacht Sir Philip Game ontkende in een brief de berichten dat Leicester Square was vergeven van losbandigheid. Behalve wat „geknuffel in portieken” had Game niets aangetroffen waarover men zich zorgen zou moeten maken.

Game schreef dat hij de Amerikaanse juridisch adviseur erop had gewezen „dat het tegenwoordig bijna niet te doen is mogelijk respectabele personen die te veel make-up op hebben te onderscheiden van de professionals en dat, in ieder geval wat mij betreft, ze er allemaal hetzelfde uitzien.” Andere Britse functionarissen merkten op dat niet alleen de Britse vrouwen, maar ook de Amerikaanse soldaten blaam trof voor de promiscuïteit en berovingen.

text