Vaticaan wil officiële band met China
VATICAANSTAD - Het Vaticaan hoopt dat er snel een einde komt aan de spanningen tussen de Rooms-Katholieke Kerk en China. Het is graag bereid om diplomatieke relaties met het land aan te knopen.
Dat stelde kardinaal Angelo Sodano eerder deze week tijdens een persconferentie in Rome. De kardinaal betreurde het dat vier Chinese bisschoppen recent geen toestemming kregen om deel te nemen aan de bisschoppensynode in Rome. „Laten we hopen dat er snel een einde komt aan de spanningen. De bisschoppen uit heel de wereld die voor de synode samen waren, betreurden de afwezigheid van hun broeders uit China. Toch hopen we dat ze snel de weg naar Rome kunnen gaan en ons broederlijk kunnen omarmen.”Kardinaal Sodano, de staatssecretaris van het Vaticaan, zei dat het Vaticaan in zijn bereidheid om diplomatieke relaties aan te knopen met China daarvoor desnoods de banden met Taiwan wil opgeven: „Als we relaties kunnen aanknopen met Peking -niet morgen, maar liefst nog vanavond- dan verhuist de nuntius, of beter de zaakgelastigde die nu in Taiwan verblijft, naar Peking.”
De kardinaal herinnerde eraan dat de vertegenwoordiger van de Heilige Stoel in de Chinese hoofdstad verbleef tot aan de culturele revolutie. „We hopen dat hij zo kan terugkeren naar de oorspronkelijke nuntiatuur in Peking.”
Het probleem met China ligt volgens Sodano vooral op het gebied van de godsdienstvrijheid. „Iedereen heeft recht op godsdienstvrijheid, een recht dat vastgelegd is in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Dat recht is verankerd in de geschiedenis van het Chinese volk, dat zo sterk aan de vrijheid gehecht is. De communistische regering was steeds bijzonder aarzelend om de banden tussen de Katholieke Kerk in China en de Heilige Stoel te aanvaarden.”
Hij bevestigt dat er momenteel „contacten, maar geen onderhandelingen zijn met Chinese verantwoordelijken.” Een nadere toelichting daarop gaf hij niet.
De kardinaal onderstreepte dat het Vaticaan in principe altijd bereid is tot dialoog. „Maar we moeten er ook steeds aan blijven herinneren dat de kerk één is, in heel de wereld, in alle culturen en naties en dat regeringen niet het recht hebben om mensen te zeggen hoe ze hun geloof moeten beleven.”