Leeftijd: 68 jaar Kerk: Iglesias Reformadas Españolas

Nationaliteit: Spanjaard

DORDRECHT - De contacten van José Lopez met Nederland zijn vooral toegenomen door zijn jarenlange werkzaamheden voor de stichting Spaanse Evangelische Zending (SEZ). Om weer eens dicht bij kinderen en kleinkinderen te kunnen zijn, verblijven de emeritus predikant uit Mataró (Costa Brava) en zijn vrouw Ana momenteel opnieuw enige tijd in Nederland.

„De puriteinen -ik denk aan Henry, Manton, Watson- preekten in grote trouw aan de Schrift. Leer en levenspraktijk vormden bij hen een eenheid. Wat ik in die lijn hoorde en zag in het rijtje Nederlandse kerkelijke gemeenten waarin wij sinds de jaren negentig te gast waren, heeft mij gestimuleerd om die accenten ook te leggen in de prediking in mijn eigen gemeente. Een paar elementen die behoren tot de typisch Nederlandse kerkelijke traditie heb ik uiteraard niet klakkeloos willen dupliceren. Het ontroerde me dat er op de plaquette die mijn gemeente mij bij mijn emeritaat gaf, een paar woorden stonden over trouw aan de Schrift. Als ik inderdaad trouw geweest ben, zo bad ik die dag tot de Heere, is het omdat U mij bij Uw Woord bewaard hebt.

De jaren door heeft het ons heel erg goed gedaan dat wij in de diverse Nederlandse kerkelijke situaties zo hartelijk en met zo veel liefde werden ontvangen. Verleden najaar kwamen daar, omdat onze beide kinderen in die stad zijn gaan wonen, ook de contacten bij met de christelijke gereformeerde kerk van Dordrecht-Centrum. We kenden de toenmalige predikant, ds. A. van de Weerd, al doordat hij bestuurslid van de SEZ is. Maar ook de kennismaking met zijn gemeente verliep heel goed. Er is toen zelfs een gemeenteavond belegd waarop ik een meditatie mocht houden, die vertaald werd. Terug in Spanje verbaasden wij ons over het grote aantal kerst- en nieuwjaarswensen dat we ook uit deze nieuwe vriendenkring ontvingen. Het belangrijkste is echter de geestelijke herkenning. Die was er toen, en ze was er ook afgelopen zondag weer, onder de gastpredikant. Lang niet alles konden we verstaan natuurlijk. De gesprekken na kerktijd bevestigden echter onze indruk: dat wij opnieuw een grondige, bijbelse preek hadden gehoord.

Of Nederlandse christenen ook iets van de Spaanse kerken kunnen leren? Onze gemeenten zijn vrijwel allemaal erg klein, er is veel onderlinge gemeenschap. Etentjes, uitstapjes enzovoorts zul je in Spanje vrijwel nooit ondernemen samen met niet-christenen.

Door het grootschalige van de Nederlandse gemeenten echter kent men soms zijn medekerkgangers niet of nauwelijks. Dan ligt het gevaar op de loer dat de vermaning uit de Hebreeënbrief in onbruik raakt: „Dat de broederlijke liefde blijve!” Wat kan er bijvoorbeeld veel goed worden gedaan aan alleenstaanden, zonder dat je je opdringt natuurlijk. Onderlinge liefde is een kenmerk van christenen dat zelfs indruk maakte op de Romeinse christenvervolgers: Ziet, hoe lief zij elkander hebben.”