Verder eiste het OM een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden en een geldboete van 15.000 euro.„Is een arbeidsongeschiktheidsuitkering van 545 euro per dag en een ongevallenverzekering van ruim 1,8 miljoen euro voldoende aanleiding om zelf je vinger af te knippen of te hakken? Blijkbaar wel”, zei de Zutphense officier van justitie mr. H. Timmer. Timmer vindt verder dat de man de 56.000 euro die hij van een verzekeringsmaatschappij uitgekeerd kreeg, in de staatskas moet storten.

De tandarts reed in november 1999 in Leuven tegen een boom. Hij werd bewusteloos aangetroffen; de vinger lag op de vloer van de auto. K. zegt dat zijn vinger bij het ongeluk afgesneden is omdat hij hem in een van de -niet-originele- boorgaten van zijn sportstuur had zitten. De vinger werd in het ziekenhuis weer aangezet, maar moest later opnieuw geamputeerd worden.

De verzekeringsmaatschappijen, die zijn claims niet vertrouwden, schakelden het recherchebureau Schalke en Partners uit Breda in. Dat deed onderzoek waaruit bleek dat het verdovende middel lidocaïne in een sterke concentratie in de bloedresten op het stuur zat. Met de uitslagen van dit onderzoek werd de tandarts bezocht en bewogen om zijn claims in te trekken. De tandarts deed dit, niet uit schuldbesef maar vanwege zijn gezondheid en zijn gezin. Hij zei geen zin te hebben in jarenlang juridisch gesteggel.

Met de bereikte schikking dacht de tandarts van de zaak af te zijn, maar kort erop stond er een groot artikel in een landelijk dagblad en een week later volgde een flinke advertentie van het recherchebureau, met als tekst: ”Recherchewerk: om je vingers bij af te likken”.

Justitie raakte toen pas geïnteresseerd. De tandarts werd opgepakt en zijn praktijk en woonadres doorzocht. Kosten noch moeite werden bij het onderzoek gespaard; zo werd in de VS op een overleden persoon getest of een amputatie als de onderhavige mogelijk was. Het bleek niet mogelijk.

Advocaat mr. F. H. J. van Gaal wil dat het OM niet-ontvankelijk wordt verklaard omdat de opsporing te lang op zich heeft laten wachten; de gebruikelijke termijn is twee jaar. Vonnis volgt op 2 november.