De Kaasnoot bevindt zich op het eerste gezicht in het hol van de leeuw. De kaaswinkel in het overdekte winkelcentrum Emiclaer in Amersfoort moet concurreren met een forse buurman, een vestiging van supermarktketen C1000. Eigenaar Van de Pol ziet het anders. „Wij hebben elkaar juist nodig. Een supermarkt zorgt voor voldoende verkeer langs mijn winkel. Het eenzame winkeltje op de hoek verdwijnt onherroepelijk.”Om er haastig aan toe te voegen: „Maar wij zijn mans genoeg om tegen de C1000 op te boksen. Huisvrouwen vertellen mij regelmatig dat ze door hun man weer naar mij worden gestuurd. De vacuümverpakte blokken vallen bij die mannen slecht in de smaak.”

De kaasboer kan het zich goed voorstellen. „Het grootwinkelbedrijf haalt zijn kazen uit Oost-Europa, mijn producten komen uit Noord-Holland. Het verschil proef je. Wij werken standaard met kazen van 16 kilo. Het supermarktkanaal gebruikt exemplaren van 10 kilo. Onze kazen zijn daardoor vochtiger en smeuïger. Bovendien krijgen ze meer tijd om te rijpen.”

Inwoners uit Amersfoort weten De Kaasnoot te vinden. „Klanten vragen bijvoorbeeld speciaal naar onze Stompetoren-kaas. Om extra bezoekers te trekken, loop ik op zaterdag met een schaaltje door het winkelende publiek.”

Eenmaal binnen krijgen klanten een compleet assortiment uit binnen- en buitenland voorgeschoteld. Frankrijk, Spanje, Engeland, Oostenrijk en Italië zijn vertegenwoordigd. Aan de wand hangt een poster met de tekst ”Deze kaasspeciaalzaak behoort tot de beste 25 van Nederland”. Ieder jaar dingt De Kaasnoot mee naar de hoofdprijs van het Vakcentrum.

Vakmanschap, daar draait het om, vindt Van de Pol. „Klanten vragen bijvoorbeeld naar het soort stremsel, dat moet je dan wel kunnen uitleggen. Als iemand een bijzondere kaas wenst, zoek ik net zolang totdat ik een oplossing heb voor dat verzoek.”

Om die reden investeert de 62-jarige eigenaar ook in zijn personeel. Regelmatig stuurt hij zijn vier medewerkers op cursus. Geld uittrekken voor reclame doet Van de Pol veel minder. „Ik adverteer wel, maar stunt nooit met prijzen. Reclame dient alleen als herinnering, bijvoorbeeld als we weer de zogeheten boerenjumbo’s gaan verkopen.”

De prijzen van de speciaalzaak liggen hoger dan die van de supermarkt. Tenminste, vergeleken met de vacuümverpakte kazen. „Vorige week sprak ik een klant die bij Albert Heijn voor kaas van ’t mes meer betaalde dan bij ons.”

Collega’s klagen dat ze niet aan hun omzet kunnen komen, recent sloten twee winkels in de omgeving de deuren. Ondertussen verdient Van de Pol met 1200 klanten per week een goed belegde boterham. Hij onttrekt zich aan de malaise bij versspeciaalzaken. Dit jaar verwacht de ondernemer een omzetstijging van 10 procent.

Daar staat wel een werkweek van zestig uur tegenover. Vooral in het begin van de week investeert Van de Pol veel tijd in het piekfijn op orde brengen van zijn zaak. „Als mensen binnenkomen, moeten ze honger krijgen.”

De kaasboer -iedere avond eet hij wel een blokje uit de koelkast- hecht veel waarde aan de juiste uitstraling van de winkel. „Je vindt hier kaas en noten, meer niet. Geen koekjes, chocolade of bonbons. Daar moet je als speciaalzaak niet aan beginnen. Blijf specialist.”

Ondanks zijn leeftijd denkt Van de Pol nog niet aan stoppen. De economisch zware tijden deren hem niet. „Kwaliteit verkoopt altijd. Laatst kocht een klant een zakje nootjes als geschenk. Een cadeaupapiertje alleen was niet voldoende, hij vroeg speciaal om een stickertje van De Kaasnoot. Kijk, zover moet je zien te komen.”