Toegegeven, als minister-president dient hij de premier van alle Nederlanders te zijn. Dus ook van de ruim 600.000 moslims die ons land telt. Ook voor hen is hij er als regeerder „ten goede.” Dat betekent dat hij ook voor hen het goede moet zoeken en hun het beste mag toewensen.He beste is echter iets anders dan een gezegende ramadan. De moslim vast gedurende die periode. Door zich tussen zonsopgang en zonsondergang te onthouden van spijs en drank, probeert hij zich aangenaam te maken voor Allah.

De strikte wijze waarop moslims de regels naleven is op zichzelf voor aanhangers van veel andere godsdiensten voorbeeldig. Tegelijk is die nauwgezetheid typerend voor de geestelijke armoede van het mohammedaanse geloof. Het is een godsdienst waarin het onderhouden van de voorschriften de enige weg is waarlangs wellicht de zaligheid verworven kan worden. Zeker is dat niet, want uiteindelijk beslist Allah, de strenge rechter, of de inspanningen voldoende waren.

De verlossing op basis van werkheiligheid is wezenlijk voor de leer van de islam. Voor de inbreng van een andere verlosser is geen plaats. Dus ook niet voor het zoenoffer van de Heere Jezus. Dat Hij bereid was Zijn leven voor zondaren te geven, ziet de moslim niet als teken van hoop en overwinning, maar als een zwaktebod van een verliezer.

Op dit punt bestaat een fundamenteel verschil tussen het christelijk geloof en de islam. Al jaren wordt in oecumenische kringen beweerd dat er grote overeenkomsten zijn tussen het geloof van moslims en dat van christenen. Allah zou volgens hen uiteindelijk dezelfde zijn als de God van de Bijbel.

Die gedachte valt soms ook te beluisteren binnen reformatorische kringen. Zo wil men het gesprek aangaan met de gelovige islamiet.

Met het verdedigen van die gedachtegang wordt een levensgevaarlijke denkfout gemaakt. Allah heeft niets van doen met de God Die zich in de Bijbel heeft geopenbaard! De theologie van de islam biedt geen enkele ruimte aan een God Die Zijn Zoon naar de aarde zendt om verloren zondaren te redden.

Jezus is in de koran weliswaar een profeet, maar ook niet meer dan dat. En bovendien nog een profeet van de tweede rang, want Mohammed was groter.

Op dat punt gaapt een ontzaglijke, onoverbrugbare kloof tussen de islam en het christendom.

Daarom is het onbegrijpelijk dat de premier de moslims een gezegd ramadan toewenst. Balkenende weet als gereformeerd belijder dat de persoon en het werk van Christus uniek zijn. Dat Hij de enige weg tot het heil is.

Wat jammer dat de premier de moslims niet „het beste” heeft toegewenst. Dat is alleen bij Christus te vinden en dat hebben onze islamitische buren nodig. Ook zij zijn schepselen, geschapen voor de eeuwigheid.