De liberaal Verwilghen, die in 1996 als Kamerlid erg populair was door in de zaak–Dutroux de kant van de ouders van slachtoffers te kiezen, functioneert niet goed op zijn ministerie. Partijgenoot en premier Verhofstadt kijkt daarom al langere tijd uit naar een andere, internationale functie voor Verwilghen. De post van commissaris voor de mensenrechten bij de Raad van Europa leek geknipt voor hem.Verwilghen maakte woensdag in een stemming echter geen schijn van kans, omdat de Vlaamse christen–democraat Van den Brande in de parlementaire assemblee van de Raad van Europa actief campagne tegen hem voerde. Van den Brande wilde liever de Poolse christen–democraat Nowicki op de post. Door die manoeuvre ging de Zweedse socialist Hammarberg er als derde hond met het been vandoor.

De liberale regeringspartij VLD reageerde daarop woensdag uiterst verbolgen. Van den Brande heeft volgens VLD–voorzitter Somers gehandeld in strijd met de nationale politieke en internationale diplomatieke codes.

Ook een politiek zwaargewicht als de socialistische Belgische oud–eurocommissaris Van Miert spreekt over een „schandelijke daad". Verder is Van Miert kwaad op de Franstalige liberaal Libert, die ook campagne voerde tegen Verwilghen, omdat deze te Vlaamsgezind zou zijn.

Van Miert noemt het „zeer schadelijk voor de internationale positie van België" dat de Belgische parlementsleden in de Raad van Europa niet allemaal een landgenoot steunden. Eerder steunde premier Verhofstadt wel zijn christen–democratische voorganger Dehaene voor een Europese topfunctie.

De Nederlanse en Luxemburgse afgevaardigden in de Raad stemden als Benelux–partners wel volgens de internationale etiquette voor Verwilghen. Dat legt volgens Van Miert de vinger nog eens extra op de pijnlijke wonde. De actie van Van den Brande heeft volgens politieke waarnemers ook een diepere kloof geslagen tussen christen–democraten en liberalen, waardoor een toekomstige coalitie tussen de twee bijzonder moeilijk wordt.