Veel kranten tonen op voorpagina’s foto’s van drie vrouwen die een cruciale rol zouden hebben gespeeld bij de opening van de Europese deur voor Turkije: De Oostenrijkse minister van Buitenlandse Zaken Ursula Plassnik die er bijna in slaagde de deur dicht te houden en twee vrouwen die in Turkse ogen Plassniks plannen hielpen torpederen, Plassniks Amerikaanse collega Condoleezza Rice en de hoofdaanklaagster van het Joegoslavië–Tribunaal Carla Del Ponte.Rice zou er bij de Turkse regering op hebben aangedrongen het laatste compromis te accepteren en Del Ponte zou haar jarenlange kritiek op Kroatië in de wilgen hebben gehangen om Oostenrijk mild te stemmen. Del Ponte bevestigde maandag dat Kroatië volledig meewerkt met het tribunaal. Daarmee was de laatste hinderpaal voor onderhandelingen met dat land opgeruimd. Oostenrijk was een fel voorstander van toetreding van zijn buurland Kroatië en irriteerde zich aan de voorwaarden rond het Joegoslavië–Tribinaal die aan Kroatische toetreding door met name Groot–Brittannië en Nederland werden gesteld.

’Eind goed al goed’ was een kop over de politieke manoeuvres van de afgelopen dagen. Het dagblad Radikal kopte enthousiast: ’De reis is begonnen’ en ’Turkije en de EU aan de onderhandelingstafel’. Tal van bladen kozen als voornaamste foto omhelzingen of handschudden van de Turkse en Britse ministers van Buitenlandse Zaken, respectievelijk Abudllah Gül en Jack Straw. Een krantencommentator schreef enthousiast dat de toetreding van Turkije tot de unie nu nog slechts en kwestie van tijd is: „Vandaag is beste dag van mijn leven, omdat Turkije eindelijk op de EU–trein is gestapt. Geen enkel kandidaat–land heeft gefaald om op de eindbestemming aan te komen. Iedereen is bij de laatste halte uitgestapt en Turkije zal dat ook doen".

Mustafa Ayranci van het Inspraakorgaan Turken in Nederland is heel blij met de doorbraak. Ten eerste „voor de toekomst van Turkije en die van de kinderen van Turkije" en ten tweede omdat Turkije „niet naar de donkere wereld", maar naar West–Europa gaat. „Een andere uitkomst had een ramp kunnen zijn, gisteren dachten wij dat de Westeuropeanen toch vijanden waren met een ander geloof. ’s Avonds zaten mijn gezin en de buren voor de televisie alle zenders af te zoeken naar informatie. Om tien uur slaakte ik een zucht van opluchting. Eindelijk na 42 jaar is het toch gelukt. Het is heel belangrijk".

Ayranci vindt de (onderhandelingen over) de toetreding niet alleen in het belang van Turkije, maar ook in dat van West–Europa en het Midden–Oosten.