Ivar is op zoek naar de ultieme vrijheid van reizen, zonder daarbij afhankelijk te zijn van mensen, organisaties of instanties. Al eerder maakte hij een soortgelijke trip, maar dan te voet. Op die tocht, in 1977, ontmoette hij in Griekenland zijn huidige vrouw. Nu heeft hij daar een tweede huis.

Wanneer hij zijn echtgenote weer terugziet is vooralsnog niet duidelijk. De Noorse neemt de tijd, hoewel dat aan zijn roeitempo niet te zien is. Met lange slagen passeert hij relatief snel al het moois langs Waal en Maas.

Toch geeft hij zijn ogen goed de kost. „Je reist op deze manier toch langzamer dan met fiets of auto. Je ziet dus veel onderweg en je ontmoet allerlei soorten mensen.”

Wat dat laatste betreft is hij zeer te spreken over Nederland. „Ik tref hier veel vriendschap, belangstelling en hulpvaardigheid.”

Hoewel Samuelson zichzelf prima kan redden -hij kampeert in een tentje aan de wal- komt hij ook gastvrije Hollanders tegen die hem een maaltijd en een overnachting aanbieden. En dat slaat hij niet af.

Al ruim twaalf jaar liep de Noor met de gedachte Europa door te roeien. Drie jaar geleden kreeg dat concreet gestalte door de aankoop van een ouderwetse en zeewaardige roeiboot. Het vaartuig is 75 jaar oud en werd gebruikt als vissersboot in het noorden van Noorwegen. De houten boot kan ook wel wat hebben. Gelukkig maar, want bij de oversteek van de Baltische Zee was dat nodig. „Hoewel het redelijk rustig weer was, stonden er golven van zo’n 3 meter hoog.”

De problemen onderweg vallen mee, behoudens wat lichte schade. Wel loopt de Noor soms tegen vervelende wetgeving aan. In Duitsland is het namelijk verboden om met een roeiboot in sluizen te schutten. „Gelukkig heb ik speciale toestemming van de overheden gekregen om dat toch te mogen doen.”

Hij wordt ook geacht niet midden op de rivier te gaan varen. Vooral de drukke Waal vergde dinsdag het uiterste van zijn concentratie, hoewel hij netjes aan de kant bleef en de stroom mee had. De Maas is wat dat betreft een stuk rustiger.

Hoewel zijn armen het meeste werk moeten verrichten, kan de Scandinaviër af en toe een beroep doen op zijn zeil. Zodra hij de wind in de rug heeft, gaat het hulpmiddel omhoog en heeft hij even rust. Het thuisfront houdt hij op de hoogte van zijn reilen en zeilen via allerlei moderne communicatieapparatuur. Behalve een gsm is dat een computer en een gps-navigatiesysteem. Een zonnepaneel aan boord zorgt ervoor dat hij niet zonder stroom komt te zitten.

Ergens in het voorjaar hoopt de Noorse roeier aan te komen in Griekenland. Haast heeft hij niet en hij laat zich ook niet onder druk zetten. Daarna wil hij zijn baan als leraar op een gymnasium in Oslo weer oppakken. Tot die tijd probeert hij te genieten van zijn vrijheid en de natuur om hem heen, maar vooral van het rustige en kalme tempo van voortbewegen dat hem uiteindelijk op de plaats van bestemming moet brengen.