Dat blijkt uit een notitie van Gedeputeerde Staten (GS) van Limburg voor de statencommissie voor cultuur die maandag werd verspreid.

Bij de ruim 650 archeologische onderzoeken in Limburg van de afgelopen tien jaar werd in de helft van de gevallen niets van waarde gevonden. Daarom gaat de provincie nu een nieuwe archeologische kaart maken waarop het aantal terreinen met verplichte opgravingen sterk beperkt is. Ook hoeven niet meer alle oudheidkundige resten te worden onderzocht, maar kan worden afgewogen of graven de moeite loont. Dat scheelt bouwers en projectontwikkelaars kosten, want zij moeten volgens de geldende regels voor het archeologisch onderzoek betalen. Die kosten bedragen gemiddeld minder dan 5000 euro, maar in vier gevallen liepen die op tot een gezamelijk bedrag van ruim 6 miljoen euro.

Limburg loopt met de nieuwe regeling voorop in Nederland. Dat is niet vreemd, want „het lijkt wel of er in Limburg altijd archeologisch onderzoek uitgevoerd moet worden”, schrijven GS. „Limburg is inderdaad zeer rijk aan archeologie.” Op 70 procent van het Limburgs grondgebied is archeologisch onderzoek momenteel verplicht.

In 1992 sloten de meeste Europese landen het verdrag van Malta om vernietiging van archeologische bodemschatten tegen te gaan. De Tweede Kamer ratificeerde dat verdrag in 1998, en dit najaar reageert de staatssecretaris van Cultuur op amendementen die zijn ingediend op een conceptwettekst, een aanpassing van de Monumentenwet 1988. Al die tijd was onduidelijk wie nu verantwoordelijk is voor het beleid rond het graven naar oude schatten.

Een woordvoerster van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap liet weten ervan uit te gaan dat Limburg zich houdt aan de uitvoering van ”Malta”, en degelijk vooronderzoek blijft doen voordat een beslissing wordt genomen over wel of niet graven.