In tal van deelstaten -vooral in het zuiden zoals in Kerala en Tamil Nadu- is het aantal geboorten per vrouw al gezakt tot 2,1. In andere staten is dat inmiddels ook het geval in de steden, waar vanouds het geboortecijfer zo’n 30 procent lager ligt als op het platteland (bron: ”Twenty-first Century India, Population, Economy, Human Development and the Environment”, Tim Dyson, Robert Cassen en Leela Visaria ed., Oxford 2005).

De grootste daling van de vruchtbaarheid is te vinden in de leeftijd 25-29 en 35-39. De afname in de leeftijd 15-19 houdt meer verband met de stijging van de leeftijd waarop meisjes in India trouwen: van rond de 17 in 1971 naar 20 in 2001.

Overigens is het niet zo dat genoten onderwijs het verschil uitmaakt. Onder ongeschoolde vrouwen is evengoed sprake van minder geboorten. De belangrijkste oorzaak van de daling van het geboortecijfer in India is anticonceptie, waarbij sinds de jaren ’80 sterilisatie (van de vrouw) het meest (80 procent) gepraktiseerd wordt. In sommige deelstaten neigt sterilisatie naar pure dwang van bovenaf, of wordt het aantrekkelijk gemaakt door financiële extra’s in het vooruitzicht te stellen.

De tijd waarbinnen kinderen worden geboren wordt steeds korter. Tussen het moment waarop een meisje trouwt en waarop ze zich laat steriliseren zit ruim zes jaar, althans in Tamil Nadu. Daar is 18,7 de gemiddelde leeftijd waarop ze trouwt, en 25,3 de leeftijd waarop ze zich laat steriliseren. In noordelijker gelegen deelstaten is de tijd iets ruimer.

Abortus provocatus is in India legaal sinds 1972. Er zijn geen betrouwbare gegevens over het aantal abortussen dat jaarlijks wordt gepleegd. Dat komt omdat de meeste vrouwen naar privé-klinieken gaan.