Vooral de Democratische senatoren waren geïnteresseerd in de opvattingen van Roberts over abortus en gelijke beloning voor mannen en vrouwen.

Wat abortus betreft stelde Roberts dat deze kwestie zoals die nu is geregeld, vastligt in de bestaande jurisprudentie. Daarvan is de beslissing van het hooggerechtshof van januari 1973 belangrijk. In de zaak Roe tegen Wade besliste het hooggerechtshof toen dat abortus legaal is.

Roberts benadrukte daarbij echter ook de geldigheid van het juridische beginsel ”stare decisis”, hetgeen inhoudt dat vroegere beslissingen van het hof ”herzien” kunnen worden.

Hij benadrukte overigens dat hij in zulke gevallen alle zaken zal benaderen vanuit de juridische kwaliteiten van een dossier en niet vanuit zijn eigen religieuze of politieke opvattingen. Roberts is evenals zijn vrouw een praktiserend rooms-katholiek.

Senator Edward Kennedy wilde meer weten over Roberts’ opvattingen betreffende gelijke rechten voor mannen en vrouwen. Hij citeerde daarbij uit stukken die dateren uit de periode dat Roberts als juridisch adviseur werkte voor wijlen Republikeins president Ronald Reagan. Roberts zou toen beweerd hebben dat vrouwen geen recht hebben op gelijke beloning. „Denkt u daar nog steeds zo over”, wilde senator Kennedy weten.

„U geeft mijn mening verkeerd weer”, antwoordde Roberts. „Dit zijn uw woorden”, antwoordde Kennedy. „Uit z’n verband gerukt en daarmee geeft u mijn mening niet juist weer”, hield Roberts vol.

Hij weigerde te antwoorden op hypothetische vragen, zoals over de grenzen van de presidentiële macht. Roberts wilde daar niet op antwoorden omdat deze vraag in een of andere vorm in de toekomst voor het hooggerechtshof kan komen. Zou hij nu antwoorden, dan beperkt hij daarmee mogelijk zijn juridische manoeuvreerruimte in de toekomst.

Hij benadrukte overigens net als de eerste dag dat het hooggerechtshof er is om de wet te interpreteren. De wetten zelf worden echter gecreëerd door het parlement. „De Amerikaanse kiezer heeft op u gestemd, niet op ons rechters”, aldus Roberts.