Jesaja moest in onze tekst klagen over de hardigheid van de harten der toehoorders. Laten wij overwegen hoeveel profeten en dienaren ook zo hebben moeten klagen onder het Oude Testament. Wij zullen mogelijk geneigd zijn te denken dat het nu, onder het heldere Evangelie, geheel anders zou zijn. Nochtans zien wij bij Johannes de Doper -de voorloper van Christus, een standvastig en onbewegelijk man, ja meer dan een profeet- dat zijn toehoorders volgens Lukas 7:30 de raad Gods tegen zichzelven zelf verworpen hebben.Zie hoe Paulus, dat uitverkoren vat, die vervolgd werd, over de Korinthiërs en Galaten heeft moeten klagen. Hoe werden zij afgetrokken van de eenvoudigheid van het Evangelie. Hoe heeft de Heere Jezus gepredikt, zodat de toehoorders zich verwonderden over de aangename woorden die uit Zijn mond kwamen. Nochtans heeft Hij moeten klagen: „Hoe menigmaal heb Ik u willen vergaderen, maar gij hebt niet gewild.” Wee op wee heeft Hij tegen Zijn toehoorders uitgesproken, zodat zij gedrongen werden te erkennen dat het de vinger Gods was.

O, moeten wij ons dan niet verwonderen dat er zo weinigen gebracht werden om in Hem te geloven en dat Hij in Johannes 12:38 dezelfde klacht als Jesaja moest uiten? Is het dan geen wonder dat de Kerk zo’n klein kuddeke is en de gelovigen zo weinig zijn in getal?

Jacobus Durham, predikant te Glasgow (Christus gekruist, 1752)